Puerto Rico - Bermuda

In plaats van 'ach jongens, 't is maar een oversteekje van 7 dagen'is het een nederige oefening in geduld geworden. Een oversteek gekenmerkt door windstiltes, harde wind, stormachtige wind en bijbehorende golven. Elke berekening van aankomst werd bijgesteld van vrijdagnamiddag naar zaterdagochtend, zaterdagavond en nu zelfs naar zondagmiddag. Het is ons weer duidelijk 'je kunt het weer niet plannen'. Ook niet met gribfiles, weerfaxen, Herb en lieve weermailtjes van Coos (Seamotions). Van dagtochtjes naar een overstek is een hele verandering. En dat is niet het enige verschil met de afgelopen maanden. In de badkamer hangen natte handdoeken, zoute truien en zelfs een officiele zeilbroek. Nergens rondslingerende zwembroekjes, t-shirts of korte broeken. Nee, truien, vesten en joggingbroeken liggen her en der verspreid in de kajuit. Ook dat leuke nieuwe roze vest uit Puerto Rico is niet op z'n taak berekend, de wind blaast er moeiteloos door heen. Ook is er weer wat opbergruimte in de punt vrij gekomen. De dikke, zachte maar vooral warme dekbedden zijn er uit en liggen uitnodigd te wachten op koude tenen en verkleumde neuzen. Is het dan allemaal zo erg? Nee hoor, met overdag 24 graden en 's nachts 21 valt het wel mee. Mentaal zijn we ook klaar om weer naar huis te gaan en zo'n oversteek hoort er nu eenmaal bij. Met zelfverzonnen liedjes en verhalen, zelf gebakken brood, mooie momenten met de jongens 's morgens vroeg tijdens de wacht en ontroerend mooie zons- op en ondergangen. Toch voelt het alsof we naar Spitsbergen zeilen en niet naar Bermuda, wat hadden we de tropische zon graag nog even met ons mee genomen.
Liefs ons.