Le Marin 2

Hoi Allemaal,
We liggen nog steeds in Le marin.
Morgen (Zaterdag) komt Juf Laura aan boord. We hebben bedacht dat het net even makkelijker is om hier te blijven liggen, een autootje te huren en haar op te halen. Ondertussen doen we de was, maken uitgestelde klussen af en komen helemaal bij in het Frankrijk waar we terecht zijn gekomen.
vanmorgen wel even mot met de haven: Voordat we besloten te blijven meenden we er verstandig aan te doen om even te informeren bij de haven of dat wel kan. Het zou immers zo kunnen zijn dat onze plek al weer vergeven is aan een volgende boot. De jufrouw in het havenkantoor gaf aan dat dat allemaal geen probleem was en we gewoon zondag ochtend moeten langs komen om te betalen. Hiermee hadden we carte blanche om een auto te huren op zaterdag. 4 lokale verhuurbedrijven langs geweest en de laatste beschikbare auto gehuurd!
Komen we terug bij de boot, komt er zo'n havenjongen langs: wat onze bedoeling is. Ik meld netjes dat we tot zondag blijven. No impossible vous departez a demain. Ik zeg:" Mais non!, la madam dans la office did say it is oke!" "No you have to go" ik zeg" We don't go. we did ask in advance and now we have rented a car".
Dit gesprek hebben we zo nog even volgehouden en ik denk dat hij nu wel begrepen heeft dat we niet weg gaan. Altijd lachen met die Fransen :)
Morgen doen we een rondje eiland en pikken we 's avonds Laura op. Zondag gaan we op weg naar een ankerbaai, maandag naar st Pierre.
Nieuwe berichten volgen vanzelf.

Oja: het nieuwe foto album staat online (kllik hier rechts(bovenaan) op de foto's
en het beloofde filmpje van de schildpad vind je op http://www.youtube.com/watch?v=wate15Jjhno

Groetjes,
Marcel

Martinique - Le Marin

Tja, weinig nieuws onder de zon. We poetsen, klussen en werken hard aan school. We hebben nog niets van het eiland gezien, Marcel is al helemaal tot aan de chandler geweest en ik helemaal bij de boulangerie. Tot zover onze impressie van Martinique. Maar.. er gloort hoop aan de  horizon. De boot is smetteloos, het grootzeil weer als nieuw, alles staat waar het hoort. En morgen verruilen we deze haven voor een heerlijk ankerplekje 'om de hoek'. Zaterdag komt 'juf/zoetwatermatroos' Laura bij ons aan boord voor een welverdiende vakantie. Gezellig! Ook de Wizard is in de haven aangekomen en we hebben er al een leuke borrel met elkaar op zitten. Nu ruimen we de laatste rommel op en gaan heerlijk ergens een Frans hapje eten.

Foto up-date vanuit Martinique

Na een fantastische zeiltocht, zo uit de folder voor zeilen in de Carieb, zijn we aan in Martinique. En dus eten wij pain au chocolat, croissants en baquettes. Ook de wijnvoorraad kan weer worden aangevuld en er zijn weer... appels. Al maandenlang worden appels per stuk verkocht van ongeveer 80 eurocent tot een euro per appel! Nu gewoon 2 euro de kilo, heerlijk! En hier de foto's van de afgelopen tijd.

Onderweg, kletsend, zingend, genietend.

Bekende rotsformatie uit 'Pirates of the Caribean'.

Voor anker in Cumberlandbay

Stoom, zwavel, mooi!

Gijs vindt het water best warm.

Tada!! En wat een zachte huidjes... 10 jaar jonger!

St. Lucia - Soufriere

Na een mooie zeiltocht worden we al van ver tegemoet gevaren door boatboys. Ze vragen of we bij de Pitons willen ankeren, dat is tussen twee hele hoge bergpieken in. Nee, wij willen in de baai bij Soufriere. We kletsen even en wanneer ik aangeef wel bij 'Bat cave' te willen ankeren aan een mooring werpen zij een blik die kant op en roepen 'er is er nog maar één vrij' en speren er vandoor. Zij houden de mooring voor ons bezet en helpen ons aanmeren. We ruimen de boot op en eten uiteindelijk een fantastische maaltijd bij restaurant Hummingbird. De volgende dag na school gaan we heerlijk snorkelen, het water is kristalhelder en we zien trompetvissen, regenboogvissen, visjes met een oog op de staart en nog veel meer moois. Dan gaan we met onze eigen boatboys naar de kant en sparen op die manier toch weer 5 tot 10 EC uit omdat Bram en Gijs ons aan de kant vastmaken. We gunnen het de boatboys natuurlijk best, maar het is wel een beetje irritant om bij elke actie 5 of 10 EC te moeten betalen. We zoeken de lokale bushalte op en vragen aan de chauffeur wanneer hij vertrekt naar 'The Sulphur Springs'. 'Wanneer de bus vol is' is zijn antwoord. Bij de Kaap Verden reed het busje net zolang rondjes tot hij vol was, hier wacht de chauffeur geduldig tot z'n busjes volgeladen is. Gijs moet even een ander plekje innemen, namelijk tussen twee giechelende ontzettende volle dames in. Hij vindt het maar zozo.. ?. Na een kwartiertje wachtend is de bus vol en gaan we slingerdeslang de berg op. Na 20 minuutjes rijden stopt de chauffeur en stappen wij uit. Het is nog een hel e klim naar de top, maar ongelooflijk mooi qua omgeving. Met een gids wandelen we dan de vulkaan in. Het ruikt erg naar zwavel en al gauw zien we de modder borrelen en de zwavelwolken uit de grond opstijgen. Het is en blijft een fascinerend gezicht! Dan zetten we koers naar de kleedhokjes, kleden ons om en dompelen ons onder in het zwavel/modderbad. Het is heerlijk heet water en nadat we een poosjes gedobberd en gebadderd hebben, smeren we ons in met de beste modder in town. Na dit heerlijke modderbad voelen we ons inderdaad 10 jaar jonger en volgens de belangstellende locals zien we er ook 10 jaar jonger uit. We klimmen en dalen weer tot aan de weg, steken onze hand op wanneer we een busje zien aankomen. En weldra zijn we weer in Soufriere. We doen wat boodschapjes, drinken een ijskoud pilsje en eten stampot met spekjes en Unox rookworst aan boord. Heerlijk! Wanneer Bram en Gijs op bed liggen besluiten we toch iets te moeten doen met alle ingekochte rum. We houden samen een rumpunch/cocktail/mix feestje en slapen heerlijk!! Vanochtend ruiken we toch nog allemaal een beetje naar lucifers, dus na het nodige schoolwerk gaan we nog even lekker zwemmen en dan schuiven we een baaitje verder op naar Marigot bay.
Zwavelige groetjes, ons

Naar St. Lucia

Gisteren hebben we een behoorlijke werkdag gehad. Binnen heb ik voor m'n rekening genomen en Marcel heeft de buitenkussens, slaapzakken, fleecedekens en handdoeken brandschoon gesopt. Tegen vijven waren we aan een puntje en hebben een bijzonder klein wandelingetje gemaakt tot aan het 'Black Baron' cafe/restaurant. Een super gaaf ingericht piratencafe met wifi. Met een biertje/colaatje en de laptop konden we mooi even skypen en weerberichten ophalen. Daarna terug naar de boot, lekker gegeten onder de klanken van een steelpanband die recht tegenover ons muziek speelde. Een heel bijzonder sfeertje. Cumberlandbaai is trouwens een aanrader, vriendelijke boatboys, een mooie baai en een stuk of vier cafeetjes aan de kant. En het zoete water van het riviertje is helemaal fantastisch. Vanochtend vroeg losgegooid en een baaitje verder opgeschoven 'Chateaubelair'. Hier kunnen we uitklaren, tenminste als de douanemeneer gevonden wordt. Marcel liet net via de marifoon weten dat het hele dorp helpt zoeken naar deze 'ambtenaar'. Wij hebben ondertussen een best hele jonge boatboy (13 jaar, denk ik) blij gemaakt met een korte spijkerbroek en een pakje koekjes, welke hij onmiddelijk verorberde. Met deze korte broek, zo vertelde hij, kon hij misschien toch naar school om mee te doen aan een hardloopwedstrijd. De 'principal' had erop gestaan dat hij vandaag naar school kwam om mee te doen. Hij wilde heel veel liever schoenen, want op blote voeten mocht hij niet mee doen. Helaas, we hebben gewoon geen extra schoenen bij ons. Toch was hij ook blij met de short en ging meteen naar huis om 'm te passen. Vandaag is het een lang stuk van ongeveer 6 uur varen naar St. Lucia, Soufriere. Hier kunnen we wederom inklaren en wellicht het eiland bekijken. Of we zeilen morgen door naar Marigot om van daaruit wat rond te kijken. We zullen zien, vooralsnog hebben we nog geen bericht dat de douanebeambte is gevonden :)Het is gelukt, totale kosten 20,- EC. 10 voor de man die de beambte vond en meenam en 10 voor de mannen die op de bijboot letten. Nu op pad en hopen rond vijf uur/half zes aan te komen.

Naar Saint Vincent

Ondertussen hebben we afscheid genomen van de Abel T. Zij hebben wat meer haast om op tijd op Sint Maarten te zijn i.v.m. visite en wij volgen in een 'ya mon relaxe' tempo. Gisteren was een wat druilerige dag maar 's middags klaarde het op en hebben we heerlijk gesnorkeld in de baai. Gaaf hoor, we pakken de spullen, tuffen een klein eindje met de rubberboot, ankertje uit en snorkelen maar. Het is prachtig onder water, niet zo mooi als bij de Tobego Cays maar.... We spotten een waterslang, nee geen Gardena, een baracuda, gestreepte, gevlekte en egaal gekleurde vissen en visjes. Marcel duikt midden in een school visjes en het is een schitterend gezicht hoe de vissen nauwelijks uiteen zwemmen en twee tellen later weer als een school samen komen. Het zijn de visjes die in de film Nemo steeds een voorwerp samen uitbeelden. Vanochtend hebben we eerst flink aan school gewerkt, het achteronder weer eens uitgemest en de inhoud van alle kastjes goed bekeken. Wat hebben we nog in de voorraadkast(en)?, genoeg voor weeeeken!! Nu varen we met 18 knopen halve wind naar St. Vincent en verwachten rond 15.30 in Wallilabou bay aan te komen. In deze baai zijn er veel scenes van de Pirates of the Carabien opgenomen. We verwachten er niet zo veel van, maar willen het in elk geval even gezien hebben. We hebben al heel veel verhalen gehoord en gelezen over de vervelende, opdringerige boatboys die je al van mijlen ver tegemoet varen om je te helpen met lijnen vastmaken of wat willen verkopen. Bovendien is het daar ankeren in heel diep water en erg toeristisch. We denken erover om even snel rond te kijken maar een baaitje verder bij Cumberland bay te overnachten. We zullen zien, eerst genieten we van een heerlijk bakje fruit, de zon en een heerlijk windje ter verkoeling. St. Vincent is een heel groen en heuvelachtig eiland, erg mooi. Vlakbij Willilabou worden we inderdaad door 3 bootjes tegemoet gepeddeld. We leggen uit dat we alleen even kijken en dan weer door gaan en ze zwaaien ons uit. Prima dus. We maken een rondje door de baai, herkennen het e.e.a. van de film en varen dan door naar Cumberlandbaai. Hier worden we opgewacht door 'Brother', we besluiten zaken met hem te doen. Voor 10 EC-dollar vaart hij met ons mee en knoopt hij onze achterlijn aan de wal aan een kokospalm vast. Het duurt even maar dan liggen we prima. Vervolgens maken we een kletsje met alle andere boatboys. Het zijn vriendelijke jongens/mannen en ja, ze willen graag wat verkopen. Maar wil je niets, is het ook goed. Het stikt hier wel van de vliegen en we plakken/knopen/binden meteen alle horretjes en gaasjes voor de luiken en ramen. Gijs en Marcel slaan een poosje in het rond met de vliegenmeppers en binnen een minuut of 10 hebben ze er toch al gauw 20 naar de vliegenhemel geholpen. Goed, tot zover, tot de volgende keer maar weer. Wij gaan even zwemmen in een zoet riviertje hier.

Schildpaddenopvang in Bequia

Wij zijn naar een schildpaddenopvang geweest. Daar zijn allemaal schildpadden. De schildpadden komen uit de zee en door een meneer worden ze opgevangen en sterker en beter gemaakt. Als ze dan weer sterk genoeg zijn, mogen ze weer terug de zee in. De schildpadden zijn niet gewend om zo dicht op elkaar te leven, dus soms maken ze elkaar dood. Er waren ook hele grote, wat oudere schildpadden die niet meer goed konden zien ofzo, die blijven daar voor eeuwig en gaan daar dood. De schildpadden die we zagen waren niet ouder dan 4 of 5 jaar. De schildpadden groeien maar heel langzaam, dus je zou denken dat die grotere schildpadden al veel ouder zijn. Van de 3000 schildpadeieren overleeft er maar eentje in de zee. De schildpadden eten allemaal kwallen maar sommige eten ook koraal en andere eten meer vis en krab. Als de schildpadden er niet waren zou er een overdosis kwallen zijn en dat zou de toeristen wegjagen. Dit was het verslag van Bram over de turtles.

een grote schildpad

deze kleine liggen te drogen

deze is 4jaar oud

hier legt de man uit

op weg naar de schilpadopvang

Watertanden bij onze foto's

Op dit moment zitten we in Bequia in het internetcafé. het regent al is de temperatuur prima. Een mooi moment om de foto's van Sandy Island, Tobago Cays etc. op het blog te zetten. Woorden zijn denk ik verder niet nodig.

Liefs ons

Heerlijk barbequen op de Tobago Cay

Pirate Gijs, Tobago Cays

Tja, zo lig je dan voor anker.

Korte stop op Sandy Island

Koraalblad, Tyrrelbay

Conchschelp, te kust en te keur op elk strand.

Bram met bodyboard in z'n element op Sandy Island

Tobago Cays en Canouan

Wow, wat is het hier mooi.
Vrijdagmorgen zijn we anker op gegaan naar de Tobago Cays. Na een korte tocht van ca. 1½ uur zijn we aan op de Tobago Cays. Deze worden ook wel Horseshoe Reef genoemd vanwege het hoefijzer vormige rif dat deze 3 kleine onbewoonde eilanden beschermd.
We vinden de, naar ons inzicht, beste ankerplek tussen twee eilandjes in en ankeren in onvoorstelbaar turqoise water. Snel springen we in de bijboot en gaan naar het voor de waterschildpadden afgeschermde stuk waar je zou kunnen snorkelen tussen de schildpadden in. Bram ligt (uiteraard) als eerste in het water en komt binnen 1 minuut al enthousiast terug en meldt dat hij zijn eerste al gezien heeft. Binnen de kortste keren liggen we allemaal al flipperend in het water op zoek naar de schildpadden. We hoeven niet lang te wachten. Iets dieper / verder uit de kant (het hele gebied is niet dieper dan 2 mtr) wordt het water helderder en zien we allemaal regelmatig schildpadden. Ze zijn allemaal zo'n 75 cm in diameter groot. Als we ze te dicht naderen gaan ze er in hoog tempo van tussen. Het beste is om ze al drijvend proberen te achtervolgen, geen onverwachte bewegingen te maken en te genieten van de aanblik. Het water is echter een beetje troebel, maar dat mag de pret niet drukken. Ook vinden we hier onze eerste conch-schelp met het dier er nog in en een grote roodkleurige zeester.
Marius (AbelT) ziet dat even verderop direct achter het Horseshoe Reef mooringboeien zijn neergelegd waar je je bijboot aan kunt vastmaken om daar te snorkelen. Samen met Bram ga ik met de bijboot naar dit gebied. We zijn niet heel erg verwachtingsvol want het waait behoorlijk en veelal is het water dan erg troebel. Na een stoeremannentocht tegen wind (6Bf) en golven (heel nat) in komen we aan bij de mooring. Uiteraard ligt Bram er gelijk in en meldt hij de glasheldere waterkwaliteit en een prachtig onderwaterlandschap. We zwemmen tussen trompetvissen, papegaaivissen en duizenden andere soorten die we niet kennen, maar wel heel mooi zijn. Er is veel koraal, al is de schade van de laatste orkaan wel zicht- baar: er is ook veel dood koraal, maar de natuur herstelt zich snel. Op een gegeven moment zie ik weer een schildpad die zich verstopt achter een waaierkoraal. Snel pak ik de onderwatercamera en start een filmopname. Het resultaat is binnenkort te bewonderen op youtube, want dit is werkelijk heel gaaf!
Die avond trakteren we onszelf op een strandbarbeque. Je mag hier niet zomaar zelf BBQ-en, maar op een van de eilandjes regelen we een BBQ voor 8 personen met lobster en vis. Zelf bord, mok, bestek en drinken meenemen! We eten heerlijk van alle vers klaargemaakte spullen, geroosterde banaan, zoete aardappelen,lobster, geelvintonijn en rijst.
's Avonds overleggen we met AbelT dat wij graag nog een dagje blijven liggen. Deze omgeving is zo bijzonder dat we hier wel iets langer willen blijven...Bovendien hebben Paula en Gijs nog niet bij horseshoereef gesnorkeld.
We maken ons op voor een winderige nacht, waarin de windmolen af en toe aangeeft dat het zelfs voor hem te hard waait en dus automatisch stopt.

De volgende morgen (za 12-2) worden Paula en ik wakker van de marifoon: 'of we al wakker zijn'. Bram meldt dat we dat zijn. Linda (AbelT) meldt dat ze iets gekrabd zijn en het water komt met bakken uit de hemel. Zij gaan anker op, wij blijven liggen. Het zal toch niet de hele dag blijven regenen en waaien. Tegen 13.00 zijn we het zat. Het blijft wel de hele dag regenen. Ondanks dat het water ook in de regen prachtig blauw blijft gaan ook wij anker op. Tussen de buien door sjorren we de bijboot omhoog en gaan we richting Canouan. In regen en zwembroek vertrekken we met een stevige windkracht 5 voor een aandewindse tocht naar Canouan. Onderweg worden we getrakteerd op een aantal buien waarin de wind oploopt tot 30-35 knopen op onze ietwat luie windmeter. De wind was dus af en toe rond kracht 7-8 Bf. Gelukkig hoeven we maar een klein stukje en varen dit grotendeels op de motor, met een puntje genua bij. De Sailors Guide (Doyle 15th edition) meldt dat de grote baai (Charlestown bay) veel valwinden kent. Nou daar zitten we net niet op te wachten. Corbay ligt verderop, maar zou beter beschut zijn. Bij Charlestown bay worden we tegemoet gevaren door een dinghy/boatboy die ons probeert zijn mooring te verkopen. Kost maar 20 US$!! Wij geven aan dat we wel ankeren. Na een rondje in deze baai besluiten we door te gaan naar Corbay. Daar ligt 1 boot. Wanneer we hier ankeren houdt het anker niet zo lekker. We hebben er geen goed gevoel bij en gaan iets zuidelijker naar Rameua Bay. Hier liggen we helaal vrij achter 40 meter ketting. Soms giert een (val)wind over de boot maar over het algemeen liggen we hier stil (rollen niet) en de molen staat stil. Dit keer vanwege geen wind.

Union Island en Mayreau

Wat hebben we al weer veel beleefd de afgelopen dagen. Sandy Island hebben we een dagje later 'gedaan' vanwege te harde wind. In plaats daarvan hebben we bepakt en bezakt met snorkelspullen, koeltassen, handdoeken, etc. een fikse wandeling over het eiland gemaakt. Onderweg zagen we prachtige zeegezichten maar ook koeien, geiten, en grasland. Uiteindelijk vonden we een schitterend strandje aan de lijzijde waar we prima gesnorkeld en geborreld hebben. Moe maar voldaan aanvaarden wij de terugweg en 's avonds lekker gegeten bij de Lazy Turtle. Gisteren zijn we uit Tyrrelbay weggevaren met een korte stop bij Sandy Island. Werkelijk een prachtig eiland, ongerept, onbewoond, precies zoals een eiland in de Carieb hoort te zijn :). (Foto's volgen spoedig). Uitgeklaard in Hillsborough en door gevaren naar Union Island. Met een flinke 20 knopen, aan de wind zeilend ging het weer vlot en schuin. Een uitstekende ankerplek gevonden bij Frigate Island. Marcel en Marius gaan per taxi naar Clifton om in te klaren. Wij vermaken ons prima met zwemmen, snorkelen en achterstallig schoolwerk. 's Avonds eten we gezellig bij de Abel T een lekker visje met 'onze' gespikkelde rijstsalade. Bram en Gijs logeren bij Wies en wij hebben het rijk alleen. Vanochtend een beetje late start. Pas om half twaalf varen we uit de baai weg. Via Clifton, om water te tanken, komen we rond drie uur bij Saline bay op Mayreau aan. We zijn bij de Togabo Cays!! We maken een korte wandeling over het eiland en zien aan de ander kant het horse shoe rif liggen. Wauw! (Foto's volgen snel). Morgen gaan we als wind goed is, varen we het hoekje om naar de Tobago Cays. Nu wacht een heerlijk kopje koffie, dus, tot de volgende keer.
Liefs van ons.

Carriacou 2

Gisteren een leuke trip over het eiland gemaakt in een super gepimpt busje. Via Windward waar nog boten gebouwd worden van cederhout, en de mainstreet in Hillsborough naar het ziekenhuis. Niet omdat er iemand ziek was, maar vanwege het mooie uitzicht. De wind trok vannacht enorm aan, gelukkig ligt Tyrrelbaai heel beschut en hebben we er alleen heel veel elektriciteit aan over gehouden omdat de windmolen zich een slag in de rondte draaide. Na het ontbijt gaan we anker op en naar Sandy Island. Dat is een klein strookje onbewoond eiland. Daar lekker zwemmen en snorkelen en vervolgens uitklaren in Hillsborough. Morgen dan door naar Union Island om daar in te klaren voor de Grenadines. De temperaturen zijn en blijven uitstekend en het water is zo ontzettend mooi blauw, groen. Het contrast met de groene heuvels en witte stranden is adembenemend. We zijn erg benieuwd hoe het op Sandy Island zal zijn, vanaf de heuvels van Carriacou zag het er in elk geval schitterend uit.

Carriacou

De laatste dag op Grenada was weer een heerlijke, zonovergoten dag. 's Ochtends varen we met de dingy naar de kade en bekijken vervolgens fort George. Het fort zelf is behoorlijk overwoekerd en niet echt onderhouden. Het is wel grappig dat er in een bijgebouw nu een sportschool met prachtige apparaten gehuisvest is. Vervolgens zijn we langs de steile straatjes slinger de slang naar de markt gewandeld. Het was er erg druk, vooral met toeristen van de gigantische cruiseboot, die ook in de baai ligt. We kopen er een hoop vitamines en wat, voor ons, nieuwe vruchten/groente. De verkoopster heeft er lol in om uit te leggen wat voor vruchten het zijn en hoe het klaar gemaakt moet worden. Hoe het smaakt, zal ik later berichten. Na nog wat boodschapjes bij de supermarkt gaan we terug richting boot. Later op de middag arriveert Jack (Tin Hou) in de baai. Samen met de Abel T borrelen we bij hem aan boord en 's avonds eten we erg gezellig bij BB's. Overal op het plafond, de muren en het hekje staan de namen van bezoekers. Natuurlijk mogen Bram en Gijs ook onze namen op de muren kliederen. We eten lekker en het is erg gezellig. Marcel en Jack borrelen aan boord nog even na en dan is het tijd om de oogjes te sluiten. Het is erg rollerig in de baai en midden in de nacht zijn we alle vier wakker van een gigantische regenbui met heeeel veel wind. Wanneer de bui over is, slapen we allemaal weer lekker verder.

Vanochtend 09.15 gaan we anker op. De wind is hard maar meer oost dan noord, zodat we hoog aan de wind kunnen (motor)zeilen. We gaan hard, schuin en krijgen een hoop water over. Precies 6 uur later kunnen we het anker in het water laten zakken in Tyrrel bay, Carriacou. Het is heerlijk om weer ergens aan te komen. We genieten van het kalme water zo zonder deining. De rest van de middag maken Bram en Gijs hun schoolwerk af, we lezen een boekje, rommelen wat met de computer, halen een pizza. Kortom, het is weer genieten!

Grenada St. George

Van de marina zijn we in no-time naar Prickley bay gevaren. Het was een prima zeiltocht, al kregen we een flinke bui over. Marcel heeft zelfs een regenjack aan! Het is wel erg leuk om hier echt te liggen, deze baai wordt in zoveel verhalen/boekjes beschreven. We liggen prima voor anker met zeker 100 andere boten. Bram en Gijs hebben het stuk met de Abel T mee gevaren en gaan daar voor een keertje samen met Wies hun schoolwerk doen. Wij hebben dus het rijk alleen, ook weleens gezellig :)

We halen een drankje bij een tentje op het strand en daarna bezoeken we de jachtclub even. 's Avonds eten we aan boord en gaan redelijk bijtijds naar bed.

Vandaag gaan we rond 10.00 uur anker op en zeilen met een heerlijk windje in de rug het puntje om (Point Saline) en gaan vlakbij St. George voor anker. Na wat rommelen en school gaan we naar het strandje waar we zwemmen en snorkelen. Gijs en Marcel vinden prachtige schelpen en dus besluit ik om ook wat te snorkelen. Helaas, wanneer ik m'n evenwicht even verlies in een brandingsgolf en me vastpak aan de stenen, grijp ik in de stekels van een zee-egel. Au! We proberen de stekelpuntjes met een naald er wat uit te peuteren en verder doop ik de zere vinger in grapefruitsap zodat het zuur de stekels kan afbreken. Hopelijk is 't vlug over. Het weerbericht berichtte regen en veel wind voor vanmiddag. Gelukkig hadden ze het met de regen helemaal mis, de wind is wat later gekomen. NU! Het waait zo nu en dan 30 knopen, maar wij liggen zo vast als een huis en deinen slechts op de golven. Morgen gaan we in 'de stad' boodschappen doen en nog het één en ander bekijken. Ook zaterdag zijn we nog op Grenada. Wanneer het weer zich aan de voorspelling houdt kunnen we zondag door naar Cariacou. Tot zover, winderige groetjes :)

grenada 3

Ja, zo'n mooi eiland en zo'n fijne haven, daar kom je bijna niet weg. En dus besloten wij nog één dagje te blijven... Met de auto gaan we op pad naar de Seven Sisters waterval. Het rijden over eiland is ontzettend leuk en heel gevarieerd. We klimmen steeds hoger en rijden het Grand Etang Rainforest in. Bij St. Margaret kunnen we de auto parkeren en krijgen we een wandelstok mee. Op onze vraag of dat nou echt nodig is, knikt de man bevestigend. Onderweg kopen we een specerijenketting. Het geval ruikt heel kruidig en is gemaakt van nootmuskaatpitten, kaneel en nog veel meer. Om bij de waterval te komen moeten we over een enorm glibberig, modderig pad klauteren. De wandelstok is inderdaad een heel handig hulpmiddel. Al lopend, glibberend en glijdend komen we bij de waterval aan. Het is weer prachtig. De kinderen die al vooruit waren gelopen kleden zich razendsnel uit en glijden het water in. Heerlijk om in het zoete koele water even bij te komen.

Wanneer we weer opgefrist zijn klimmen we het stuk weer terug en vlak voordat we bij de auto zijn krijgen we een enorme bui op de kop. Wij zijn net op tijd bij de parkeerplaats terug om onder een afdakje te schuilen, Wies en Linda net niet!

Wanneer we weer bij de boot terug zijn gaan de kinderen zwemmen, wij skypen met diverse familieleden en vrienden en dan is het tijd voor een heerlijk etentje bij het restaurant. Er is een soort 'captainsdiner' georganiseerd. Verschillende tafels zijn aan elkaar geschoven, zodat er één lange tafel ontstaat. Met andere 'bootjes'mensen eten we een heerlijk diner en het is erg gezellig. Moe en voldaan gaan we naar de boot terug. Wies blijft weer logeren en de kinderen hebben een hoop lol, toch vallen ook bij hen de oogjes toe en slapen ze heerlijk. Vandaag tanken we water, het vuilnis brengen we nog even weg, een laatste keer ongegeneerd lang, warm douchen en dan gaan we een klein stukje verderop voor anker. Ons 'luie' dagje extra in de haven heeft als gevolg dat we i.v.m. het weer nu de oversteek naar Cariacou nog niet willen maken. De komende dagen staat de wind pal tegen en een dikke 20 knopen. Het ziet er naar uit dat we zondag een mooie oversteek kunnen maken en tot die tijd zullen we Granada van alle kanten bekijken.

Grenada 2

Mensen, wat een mooi eiland weer. Het is erg groen, heuvelachtig, mooie witte stranden en we liggen in een prima haven van waaruit we het eiland verkennen.

We hebben een 4-wheel-drive autootje en maken samen met de Abel T een mooie rondrit over het eiland. Omdat het zondag is zijn de winkels gesloten maar aangezien de natuur hier 24 uur per dag 'open' is doen we een naturetour.

Wat ook open is, is de cacaoplantage Belmont Estate. We rijden er feilloos naartoe en krijgen een enthousiaste rondleiding van Laureen. Ze vertelt ons over alle vruchten en specerijen die op het landgoed groeien en natuurlijk hoe er van de cacaoboon uiteindelijk chocola wordt gemaakt.

Hieronder het verslag van Gijs.

Het was heel leuk. De boeren komen op woensdag hun bonen brengen, dat zijn de witten slijmerige dingen in de vrucht.(ik vind het vies!)

Die slijmerige dingen worden in een bak gedaan met plantenbladeren er over heen zo dat het slijm gedeelte er af schimmelt. Dat duurt 7 tot 9 dagen en elke dag wordt het om geschept. Dat schimmelen heet fermenteren.

Dan word het in grote bakken geschept zo dat het kan drogen in de hete zon.

De boeren (nu wij) moeten elk half uur met blote voeten door die bak schuifelen. Dat was leuk maar dat deed soms ook zeer als er een boon met scherp randje onder je voet komt. Als ze goed droog zijn kunnen ze in een bak met draai armen en dan worden ze in een bak gedaan en krijgen ze een glans. Nu hebben ze ook de goede smaak en kleur gekregen. Dan worden de noten helemaal fijn gepureerd en dan komt er een soort chocoladepasta uit de machine. Die chocoladepasta wordt dan wat dikker gemaakt en dat wordt in vormpjes gedaan en dan heb je chocola.

Wij hebben 4 repen gekocht van 60% want die vonden wij het lekkerste. Er was ook chocola van 71% en van 80% maar die werden steeds bitterder van smaak. Het was heel leuk!

We lunchen in het restaurant van Belmont Estate. Het ziet er superchique uit en we vragen voor de zekerheid maar even naar de kosten van een lunch. Dat valt reuze mee en we smikkelen heerlijk van een 3-gangen menu. Via allerlei kronkelweggetjes rijden we richting de boot. We gaan via het noordelijkste puntje van Grenada 'La Morne des Sauteurs' oftewel 'de heuvel van de springers'. De laatste Caribindinanen verkozen om liever van de rotsen te springen dan gevangen te worden genomen door de Fransen. Het monument waar deze kinderen op klimmen herinnert er nog aan.

Om de juiste afslag te vinden naar 'onze' baai valt nog niet mee. Het is al donker wanneer we de weg vinden en naar de boot kunnen. Het was een ontzettende leuke en leerzame dag. Als toppertje van de dag blijft Wies bij ons logeren, ze hebben een hoop lol en het wordt een latertje voor de kids.

Maandag is shopdag. Marius en Marcel hebben beiden een lijstje gemaakt van alle zaken die nog nodig zijn en halen hun hart op bij de 2 chandlers. Ook kopen we eindelijk een bodyboard met harde bodem, tot grote vreugde van Bram en Gijs. In de middag zijn we terug, de kinderen mogen hun schoolwerk bij het zwembad maken, en dat is niet verkeerd.

Na elke 2 vakken mag er even zwempauze gehouden worden en zo is aan school werken best te doen :)

's Avonds eten we bij de Abel T een heerlijke pompoensoep met Italiaans brood. Hmmm. Redelijk op tijd liggen we allemaal op bed.