AANKOMST SCHEVENINGEN 6 AUG 2011, 12:00 UUR

zaterdag 29 januari 2011

Grenada Le Phare Bleu Marina

Hoera, we zijn aan in Grenada. Na wederom een hobbelige rit liggen we nu prinsheerlijk naast de Abel T in een echte marina. Da's best lang geleden zo aan een steiger, namelijk Mindelo op de Kaap Verden. We hebben stroom, de vuilnis is al mee met de meneer die dat kwam ophalen en we kunnen water tanken, gewoon aan de steiger. Ook is er hier een goede scheepvaartbenodighedenwinkel, waar we vandaag nog een bezoekje gaan brengen. Ze hebben er, zo hoorden wij van de Wizard, bodyboards en snorkelspullen en daar hebben we reuze behoefte aan. Bram en Gijs zijn al vanaf Spanje op zoek naar goede bodyboards om lekker de golven mee af te surfen en waarschijnlijk gaat het vandaag eindelijk lukken om een stel op de kop te tikken. Marcel heeft ook helemaal zin in de chandler, er staat nog genoeg op 't lijstje. Van de Wizard hebben we heel attent al wat EC's gekregen (Eastern Caribian Dollars) en nu kunnen we direct een auto huren, dan geld pinnen en morgen het eiland verder verkennen. Het eiland ziet er in elk geval mooi groen uit, en terwijl ik dit type, klettert de regen op het zonnetentje. Met de zon die net is doorgebroken sluit ik dit verhaal verder af, om lekker een kopje koffie te drinken in de kuip. Groetjes van ons vieren.
Update:
's Middags vieren we samen met de AbelT-ers onze oversteek en constateren dat we (weer) in een nieuw Continent zijn aangekomen. Tobago, Suriname en Frans Guyana horen nl bij Zuid Amerika.
Met kinder- en echte champagne vieren we dat we nu in Noord Amerika zijn.



vrijdag 28 januari 2011

Op naar Grenada

Hallo allemaal,
Vandaag een heerlijk dagje gehad in de Engelsmanbaai. Weer een schitterende beschutte baai met hoge brandingsgolven. Marcel zet Wies, Pieter, Bram en Gijs af bij het strand, waar ze zich opperbest vermaken op het strand en in de golven. Wij maken de boot aan kant, lezen een boekje en nemen zo nu en dan een koele duik. Na het avondeten maken we ons klaar voor vertrek. Een verse pot koffie staat klaar, de bijboot ligt aan dek, alles is zeevast gezet. Morgenochtend tussen 08.00 en 10.00 denken we aan te komen in de haven in Calvigny Island. Het volgende bericht komt van Grenada.
Update: deze foto van de Moonrise in de Englishman's bay wilde we jullie niet onthouden.

Nog steeds op Tobego

Hallo allemaal,

Het is erg gezellig op Tobego. We wilden eigenlijk gisteren een baaitje verder varen maar werden door Linda en Dirk van de Jade uitgenodigd om te komen eten. Tja, zo'n aanbod slaan we niet af natuurlijk. Samen met de Abel T zaten we rond 18.00 a/b van de Jade aan een lekker glas wijn/bier met overheerlijke toast met kruidenboter. Vervolgens werden we getrakteerd op een aardappelgratine, fantastische tonijn en een heerlijke salade. Het was super lekker en erg gezellig. Zo gezellig dat we pas na 04.00 uur bootwaarts gingen. Vanochtend waren we er dan ook niet al te vroeg uit en leek het ons beter om nog maar eventjes voor anker te blijven liggen. De hele dag wat gekeuteld en gerommeld, lekker uit gegeten om de laatste Tobego dollars op te maken. (Het is bijna gelukt). Morgen klaren we uit. Overdag zullen we de Englishmanbaai bekijken en wat zwemmen en snorkelen en dan rond 18.00 uur zetten we koers naar Grenada. Het is een nette 80 mijl varen, er staat 20 knopen wind voorspeld dus we denken zaterdagochtend aan te komen. We hebben veel zin om Grenada te bekijken en na maanden weer eens in een echte haven te liggen. Hoe dat bevalt, komt de volgende keer.

Groetjes van ons alle vier.

dinsdag 25 januari 2011

Naar het tropisch regenwoud

Gisteren zijn we met z'n allen (Jade, Abel T, Wizard en wij) met een gids het regenwoud in geweest. Van tevoren had de gids al verteld dat het slim was om bergschoenen aan te doen of laarzen te huren i.v.m. de drassige grond. Dat bleek een prima advies te zijn, het regenwoud deed zijn naam eer aan. De grond was erg drassig, glibberig en het pad mag nauwelijks een pad genoemd worden. Écht regenwoud dus! De gids vertelde enthousiast over de planten, bomen (vooral bamboe) en heeft ons heel erg veel geleerd. We weten nu dat en waar spinnen hun valluiken maken, zodat ze hun prooi snel kunnen vangen. Hoe bamboe gekapt moet worden, dat er krabben in holen in het bos wonen, welke visjes er leven in de plasjes, riviertjes, en ga zo maar door. Ook voor de kinderen was het een leuke en leerzame tocht. Bram en Gijs hebben nog even aan de lianen geslingerd en geklommen en geklauterd. We hebben papegaaien, kolibri's en zelfs een boa constrictor gezien. Marcel vond tot slot het afgeworpen vel van een boa constrictor en toen kon de dag helemaal niet meer stuk. Vervolgens zijn we naar de Argyle waterval gereden. Weer een glibberige voettocht naar de waterval toe en daarna heerlijk zwemmen in het iet wat koude water. Na een prima lunch met grandioos uitzicht (Kingsbay) reden we terug naar de boot. Vandaag hebben Bram en Gijs met de klas geskyped, na een wat moeizame start kregen we verbinding mét geluid en mét beeld. Ontzettend leuk, de jongens genieten er duidelijk van om iedereen weer even te zien en te spreken. Morgen of overmorgen gaan we een klein stukje verder, 2 baaien verderop ligt de 'Englishman'baai en daar moeten we natuurlijk op z'n minst even voor anker. Dan naar Storebay, waar we uiteindelijk weer kunnen uitklaren en dan op naar Grenada.

(Foto's volgen).
Liefs van ons allen.

Een foto up-date van het vorige bericht

We zitten nu het internetcafé anex wasserette en kunnen nu dus de foto's ook in het blog zetten. Zie hier een impressie.
 Vissers op zee
 Regenbuien kun je al van verre zien aankomen, zodra we dit zien gaan snel de kussens naar binnen, de luiken en ramen dicht en wachten we de bui af.
 Het is duidelijk; we zijn in de Carieb. Bijna alle mannen hebben dreadlocks of enorme windsels of panty's om hun haren.
 Op Tobago zijn (voormalige) cacaoplantages. Deze vruchten hebben we uit de bomen langs de weg geplukt. Het witte, slijmerige goedje kun je van de pit afsabbelen. Het smaakt slijmerig, zoet.
 Het Engels dat hier gesproken wordt is ook op papier aangepast.
 Supergrote rups (20 cm, zeker).
 The Pirate bay, Tobago. Prachtig!
 Pelikanen in de baai.

Tobago

Yah man!

Het was een tocht vol nieuwe records. Het record, supersnel van een golf afsurfen; 13.6 knopen. Een nieuw 24-uurs record van 160 mijl. Marcel die na 7 jaar echt zeeziek is en de visjes voert. Het record stortbuien in korte tijd. Het record windkracht tijdens die buien, zo hard dat de windmeter er niet meer aan begon om het aan te geven. Kortom, het was een snelle maar pittige tocht en daarom de beloning misschien wel des te groter toen we de Piratebay binnenvoeren.
De baai ligt mooi beschut, het water is kristalhelder en prachtig van kleur, de bomen groen en weelderig. En... er vliegen fregatvogels en pelikanen in de baai, echt enorm gaaf. Het anker lag nog maar net en Bram zwom al in het warme water, heerlijk! Vervolgens bijslapen, zonnetentje opzetten, een kopje koffie en genieten dat we er zijn. In de Carieb!
Het stadje Charlotteville is klein en de mensen leven hier voornamelijk van de visvangst. We werden dan ook meteen aangesproken door 'Joe'of we vis wilden kopen. Nou, nog even niet. Na het inklaren was het hoog tijd voor het eerste koude biertje/cola'tje met een groot bord friet met scampi of kip. Daarna een rustige avond zonder golven en wat hebben we allemaal heerlijk geslapen. De volgende dag hebben we na school heerlijk gezwommen, gesnorkeld en de omgeving bekeken. Met een gids anex de groente en fruitman van het dorp hebben we een wandeling gemaakt. Uiteindelijk belandden we op zijn kostgrondje midden in het oerwoud.
Daar konden we even bijkomen en met een stuk rietsuiker weer wat energie op doen. Het was een leuke tocht vooral ook omdat gids Dean constant bukte om kruiden uit te graven, vertelde hoe de kruiden heten en welke heilzame werking er van uitgaat. Vermoeid maar tevreden ronden we de dag af op een terrasje met uitzicht op de baai. Met de 4 Hollandse boten (de Jade is hier ook) die in de baai liggen spreken we af om de volgende dag langoustines te gaan eten op het strand. De vissers hebben er al 2 gevangen maar dat is natuurlijk niet genoeg voor 14 personen. Joe belooft meer lobsters te vangen en houdt zijn woord. 's Ochtends vroeg klopt hij bij de boot aan, hij heeft er 12! Uiteindelijk kopen we ze allemaal. Rond vieren verzamelen we met allerlei lekkers op het strandje van Piratebay. Er is lekkere salade, koude pastasalade, verse fruitsalade, kruidenboter en... bijna 20 kilo lobster. De beesten worden vakkundig van sprieten en ingewanden ontdaan en gaan hup in hun eigen schil op de barbecue. We wachten vol spanning af hoe het zal smaken. Het is heerlijk, alsof er een engeltje op je tong pies.. Wat een fantastische maaltijd hebben we daar op het witte zand. Het vuurje knettert, de rumpunch staat koel in de wastobbe met ijsklontjes en de ene na de andere langoustine gaart op het vuur. Gijs verzamelt vuurvliegjes in een wijnglas en Bram eet zijn vingers er bijna bij op. Jeetje, wat hebben we het weer goed. Wanneer het hartstikke donker is en iedereen meer dan genoeg geproeft heeft van de rum en andere heerlijkheden, is het tijd om in de bijboot te stappen om richting boot te gaan. Laat ik volstaan met de mededeling dat het uiteindelijk iedereen is gelukt om nat dan wel droog op de juiste boot aan te komen en heerlijk de oogjes toe te doen. Zondag is een heerlijke rustdag. We slapen een beetje uit, doen een beetje school, Marcel klust wat en 's middags gaan we met de bijboten naar 'Pinkbeach'om te snorkelen. In de namiddag gaan we bootwaarts en na het avondeten redelijk op tijd naar bed.
Tot zover de berichtgeving uit Tobago.

woensdag 19 januari 2011

Op naar Tobago 3

Hallo allemaal,

De temperatuur is uitstekend, de wind warm en rond de 15 tot 20 knopen schuin van achter. De golven zorgen ervoor dat we behoorlijk heen en weer en op en neer gaan, dus helemaal vrij van zeeziekte zijn we niet. Toch mag dat de pret niet drukken want we schieten al heel behoorlijk op. Het is volle maan en we kunnen er tijdens de nachtwachten bijna bij lezen. Elke ochtnd en avond hebben we via de SSB contact met de andere boten. De Abel T zal waarschijnlijk vanavond al aankomen en Wizard en wij morgenochtend vroeg. De Ech'o kampt met een kapotte stuurautomaat en kapotte windvaan en zij sturen dus al die tijd al op de hand. Zij koersen richting Barbedos waar ze ook morgen aan zullen komen. Al met al gaat het prima met ons en morgen waarschijnlijk een berichtje uit de Carieb.
Liefs ons

dinsdag 18 januari 2011

Op naar Tobago 2

Ahoy,

Na een rommelige, onstuimige nacht met veel wind en hoge golven zitten we nu weer in wat rustiger vaarwater. Wij zijn heel behoorlijk opgeschoten met jawel, een nieuw 24-uur record: 160 Nm!!! Nog 240 Nm voor de boeg. Donderdag in de loop van de ochtend verwachten we aan te komen. Nu met een frisje en een chipje bij de hand lezen we over witte stranden en blauwe zee, Tobago we komen er aan.

Hobbelige groetjes van ons vieren.

maandag 17 januari 2011

Op naar Tobago 1

Holadio, holadio, wij zijn op weg naar Tobag(i)o!

De wind blaast uit de goede hoek, de golven komen een beetje van opzij binnenrollen, de zon schijnt gigantisch, alles gaat prima. Gelukkig is er niemand zeeziek, al moeten we wel weer even inslingeren. De zon gaat op dit moment onder en we hebben net een prachtige dolfijnenshow gehad. Het is dus weer genieten. Ook gaan we best hard (6 a 7 knopen) en denken de tocht in 3 a 3,5 dagen te doen.
Groetjes van deze 4 zeezeilers

zondag 16 januari 2011

Terug in Paramaribo

Hallo allemaal, Terug in Paramaribo, voor anker in de rivier voor hotel Torarica, het voelt alsof we 'thuis' zijn. We genieten weer van internet, zwembad en een warme douche. We hebben gisteren boodschappen gedaan, wat klusjes en hard aan school gewerkt. Nu nog één laatste dagje hier en morgenochtend of het einde van de middag gaan we richting Nieuw Amsterdam. Daar gaan we misschien nog voor anker om nog het e.e.a. te bezichtigen en dan door naar Tobego, of gelijk door. Het idee om straks weer 4 dagen op de oceaan te zitten is weer even wennen. De vooruitzichten zijn redelijk, dus het voelt straks vast ook weer goed om op pad te zijn. Onze volgende berichten zullen dus of vanaf de oceaan komen of als we aan zijn in Tobago. De temperaturen in Holland zijn geloof ik weer wat aan de hogere kant, dus ik zou zeggen, geniet lekker van de zon, dan doen wij dat ook. Groetjes van ons vieren.

woensdag 12 januari 2011

Terug uit de Jungle

Hallo hallo, We zijn weer terug uit de jungle. En wat hebben we genoten bij meneer Mandje in Menimi. We vertrokken uit Domburg met 17 man/vrouw/kind in een gehuurde bus naar Atjoni. Na een rit van exact 3 uur (getimed tot op de minuut) kwamen we enigszins door elkaar geschut aan. Aan de waterkant lagen tientallen korjalen (korjaals?) met de punt naar voren naast elkaar. Ongelooflijk hoeveel en wat er in die smalle bootjes past.
Heel veel mensen, koelkasten, matrassen, fruit, groente, en kratten frisdrank en/of Parbobier. Na enige tijd maakte meneer Mandje zijn opwachting en konden we instappen. Met hoge snelheid voeren we over de bruine Surinamerivier omzoomd door groen, groen en nog eens groen. Hier en daar zagen we een dorpje langs de oever waar vrouwen en kinderen in en rond het water druk bezig waren. Vrouwen bezig met de was, de afwas of het wassen van zichzelf, kinderen die pannen schoon schrobden, zich wasten of lekker speelden in het water. Het is werkelijk een andere wereld, maar zo mooi! Na een dik uur varen kwamen we aan bij een prachtig stukje regenwoud. In de rivier grote stenen, stroomversnellingen en op het land kleine, enigszins primitieve hutjes en veel natuurschoon. Nadat de bagage uitgeladen was, werden de hutten getoond en verdeeld. 4 kinderen per hut (tot grote vreugde van de kids) en de ouders per twee samen. In de hutten stonden bedden met klamboe's, een tafeltje en één of twee stoelen. Daarnaast beschikten we over een grote keukenruimte met een lange tafel met stoelen en banken, een winkeltje anex muziekruimte, twee douches met (koud) regenwater en 4 wc's. In combinatie met zoveel natuur een perfecte plek om het binnenland van Suriname te verkennen. Eén van de mevrouwen Mandje? zorgt voor het eten (rijst met kip) en drinken terwijl meneer Mandje de expedities en rondleidingen verzorgt. Ook de kinderen helpen in dit familiebedrijf behoorlijk mee. We vermaken ons de hele namiddag met zwemmen in de rivier, het lezen van boekjes, kletsen, etc. Na een hele gezellige avond lagen we vermoeid maar zeer tevreden in onze krappe ietwat stinkende 'mandjes'. De volgende ochtend na het ontbijt gaan we met Mandje mee het bos in. Ook zijn kinderen gaan gezellig mee en zo wandelen we over het terrein. Bram en Gijs schommelen op een giga boomschommel, klimmen in bomen en slingeren als een echte tarzan aan de lianen. We leren een telefoonboom te herkennen en te gebruiken (met een stok heel hard op de stam net boven de grond slaan), zien prachtige vlinders en horen verschillende vogels. Ook laat Mandje zien op welke manier de bomen, bladeren, takken, etc. gebruikt worden, bijvoorbeeld als dakbedekking. De middag hebben we voor onszelf en na zo'n wandeling lokt de verkoeling van de rivier natuurlijk behoorlijk. We zwemmen, kletsen..... heerlijk. Na het avondeten (rijst met kip) gaan we in de korjaal op zoek naar kaaimannen. Het mist behoorlijk op de rivier (het sneeuwt, volgens Mandje) en helaas kunnen we niet zo ver, wel zien we 2x de oplichtende ogen van deze beesten. Ook varen we een kreek in en wanneer de motor uit gaat zijn we even echt één met de natuur. in de bomen horen we apen springen en slingeren, er plonst hier en daar wat in het water, er ritselt iets langs de oever. Heel stil en indrukwekkend is het. Dan gaan we op 'huis' aan en brengen de avond met de nodige Parbobiertjes gezellig door. 's Ochtends, na de eerste zwemsessies in de rivier, gaan we in de korjaal om de omringende dorpen te bezoeken. Weer zien we de vrouwen en kinderen druk bezig bij de rivier, wat is dat bijzonder. In het eerste dorp zien we de medische post, de kerk waar net een dienst bezig is, de hutjes, een winkeltje en het vliegveld(strookje). De mensen zijn erg vriendelijk maar durven niet zo goed Nederlands te spreken. Op een paar 'durfals' na dan, die best op de foto willen en even willen kletsen. Leuk! In het tweede dorp zien we hoe vruchtbaar Suriname is. Papaya, kokosnoten, bananen, kouseband, avocado, okra, bosboontjes, pinda's broodvruchten, de bomen en struiken hangen vol. In het derde dorpje komen we bij de school. Ik kan het niet laten, doe vlug m'n sandalen uit (het is zondag en er is net geveegd) en wandel even in zo'n klaslokaal rond. Er staan schots en scheef 20 tafeltjes met stoelen. Er staat 1 (lege) kast en er is een schoolbord aan de muur bevestigd. Daarnaast hangen een aantal papiertjes met daarop met viltstift wat 'tips' geschreven. 'Een uur heeft 60 minuten, de korte klanken zijn a, e, o, i en u'. En dat was het dan!!!! Ik moet zeggen dat het best veel indruk op me heeft gemaakt, en dan vooral hetgeen er níet was. We sluiten de ochtend af met een verfrissende duik in een kleine waterval. Harstikke leuk op een bijzonder idyllisch plekje. Na de lunch (rijst met kip) gaan diegene die dat willen nog een wandeling in het bos maken. Met z'n vieren gaan we fluisterend, sluipend en fotograferend door het bos. Marcel gaat wat buiten het pad en wij (de dames) lopen heel langzaam en stil verder. We horen vogels, zien torretjes, supergrote vlinders en schieten prachtige plaatjes. Veel later dan gepland komen we weer op het terrein van Mandje, daar worden we bijna onder de voet gelopen door Erwin, die naar ons op zoek is. Wat blijkt nu... terwijl wij rustig via het pad verder wandelden, was Marcel het spoor letterlijk bijster geraakt. Maar een paar meter van het pad af is de jungle zo ondoordringbaar dat de weg niet terug te vinden is. Ruim een uur heeft Marcel erover gedaan om de bewoonde wereld terug te vinden en toen bleek dat wij ook nog niet terug waren, sloeg de angst hem om het hart. Stel, dat ook de dames het pad af zijn gegaan, waar zijn die dan? Gelukkig bleek al gauw dat wij niet vermist werden en kwam het allemaal dan toch nog goed. Die middag bewerken we zelf geplukte kalebassen en 's avonds dansen en zingen we met Mandje en zijn kinderen. We leren een Surinaamslied. slaan de maat met sambaballen en zingen en bewegen met elkaar op 'hoofd, schouders, knie en teen'. De kinderen vermaken zich daarna nog met een soort 'disco' en wanneer het licht om 23.30 uur letterlijk uit gaat, ligt één ieder heerlijk in z'n hutje. De laatste ochtend breekt aan. We ontbijten (brood met gebakken sardientjes) en maken daarna de kalebas af, zwemmen nog even een laatste keer, gaan nog één keer met een band de stroomversnelling af en dan hup, de korjaal in op weg naar Atjoni. Het was ongelooflijk mooi, gezellig en bijzonder maar ook weer fijn om op de boot te zijn, die gelukkig nog prima achter z'n anker op ons lag te wachten. Liefs van ons allemaal ps. meer foto's volgen als we een betere internetverbinding vinden.

zaterdag 8 januari 2011

Menimi

Na een paar uur hobbelen in een bus, een uur met de koraal over de Surinamerivier zijn we nu op de middenpagina van een natuurtijdschrift aangekomen. Het is hier werkelijk prachtig. Vandaag wandelen en op zoek naar kaaimanlnen morgen naar een waterval en Surinaams koken. We genieten. Even googelen op Mandje en Menimi en je ziet waar we zijn.

woensdag 5 januari 2011

Nog een foto up-date

De (kerst)dagen op Ile du Salut
Zitten er echt apen en papegaaien in de bomen?

Soms een tropische regenbui, nog wel even wennen, de luiken en ramen stonden regelmatig nog gewoon open.



En daar zijn ze dan, papegaaien in het wild.

Een palmrat, één van de vele.

Prachtig tropisch uitzicht.
Er zijn minder mooie plaatsjes te bedenken om de kerstdagen door te brengen.

Rum in alle soorten en maten.
Vrucht van een bananenpalmboom

Eerste kerstdag serveren wij heerlijke koffie met...

Veel cadeautjes van kokosnoten en palmbladeren. Gijs krijgt een superleuke kerstmankokosnoot.

Een foto up-date van de oversteek

Een impressie van de oversteek van de Kaap Verden tot Ile du Salut - Frans Guyana.

Yoghurt, vis en zeeziektepillen worden overgezwommen van Moonrise naar de Ech'0.

Deze vliegende vis, vloog zo maar naar binnen!


Zwemmen midden op de Atlantische Oceaan, best bijzonder!


Hoge golven, hengel uit en nu is het afwachten...


Bram en Gijs praten via de SSB-radio met de andere kinderen.

Al van verre kun je de squalls (regenbuien met veel wind) al zien komen. De Ech'o nog mooi links op de foto.

Dezelfde bui, dichterbij in de zonsondergang.

Op de radar zijn squalls ook goed te zien, dit is een andere nog veeel grotere bui met onweer. Bah!

De boot wordt in kerstsfeer gebracht.

Land in zicht!!!! Ile du Salut.

Paramaribo (3-jan)

3 januari in Paramaribo
Laat ik beginnen met iedereen te bedanken voor de lieve
nieuwjaarswensen die ons per sms of mail bereikten. Fantastisch om van
zoveel mensen even wat te horen. Hartstikke bedankt allemaal, even een
heimwee-momentje :)
Maar laat ik vertellen wat het plan voor vandaag was: 09.00 uur
richting Binnenlandse Zaken om het Visumverhaal af te ronden, daarna
het Fort Zeelandia bekijken (dat sluit om 14.00 uur), vervolgens
ergens lunchen, wat rondkijken en shoppen in Paramaribo, even zwemmen
en nog wat schoolwerk doen in de namiddag. 's Avonds lekker uit eten
met z'n viertjes vanwege ons 12 ½ jarig huwelijk. Maar dat het soms
heel anders gaat blijkt al gauw.
09.00 uur richting de wal lukt. Iets na negen uur wandelen we
richting 'binnenlandse zaken' om het geheel 'even' af te ronden.
Rond half twaalf uur is de mevrouw tevreden, hebben we de documenten
afgeleverd, zijn we naar de centrale bank geweest om te betalen, zijn
we weer terug bij de mevrouw geweest om aan te tonen dat we inderdaad
betaald hebben en … mogen we om 13.00 uur terug komen om ons visum op
te halen. Dan bereikt ons via de mobiele marifoon het bericht dat er
erg veel wind (stroom staat er altijd veel) staat en dat de boot alle
kanten op gaat, ook richting de wal waar het erg ondiep is. Op een
holletje gaan we terug naar de boot. Marcel sleept de boot met de
bijboot wat dieper en daarna verleggen we het anker wat meer naar het
midden van de rivier. Dan is het alweer tijd om de visa op te halen.
Met een taxi speren we naar BZ, dan door naar de Vreemdelingen
politie. Ook daar krijgen we het benodigde stempel en kunnen we naar
de boot. Er dreigen alweer grote zwarte wolken aan de hemel en snel
spoeden we ons naar de boot. Gelukkig liggen we als een huis en deinen
slechts op wind en golven. We wachten de bui af onder het genot van
een kopje 'Douwe Egberts' koffie met echte 'Venco' dropjes en echte
'Taxi' voor Gijs. Marcel leest ondertussen de geleende krant van 31
december, Gijs speelt met playmobile en Bram vermaakt zich met de
andere kinderen aan de wal. Nu, om half vier, wachten we nog steeds
een droog momentje af. Het gezellige dagje stad verplaatsen we naar
morgen. We houden een lekker middagje in en rond de boot. Wel hebben
we van de aardige taxi-chauffeur veel nuttige informatie gekregen.
Bijvoorbeeld waar je goedkoop drop kunt kopen, hoe je kaaiman het
beste kunt bereiden (waterkip genoemd), waar de leukste plekjes in het
binnenland zijn, waar en welke Simkaart we kunnen kopen en zo meer.
Alle mensen zijn zonder uitzondering erg vriendelijk en hulpvaardig.
Dat we Nederlands kunnen spreken is ook wel erg makkelijk en vooral
erg leuk. Bram verzuchtte: 'Nou begrijp ik eindelijk eens waar jullie
het over hebben'. Nb. Ons 12 ½ jarig feestje vieren we niet tijdens de
reis. Het feestmoment zit zo dicht op het feestmoment van de Ech'o dat
wordt een beetje te veel van het goede. Dus, lief thuisfront, dat
feestje ligt nog in het verschiet wanneer we weer terug zijn :)
Tot zover, regenachtige groetjes van de Moonrise bemanning.

zaterdag 1 januari 2011

Suriname

Suriname, we zijn er! We zijn weer ongelooflijk trots. Het zijn mooie plannen die we in Nederland maakten en nu is het echt zo ver. Zo gaaf!!! Na een mooie overtocht varen we 's ochtends vroeg de Suriname rivier op. We hebben de stroom goed mee en speren
zij aan zij met de Ech'o richting Paramaribo. Wanneer we bij de ankerplek aankomen worden we met vuurwerk onthaald door de Wizard en Abel T. Leuk! Vanaf het moment dat we vastliggen hebben we het druk. Marcel en Erwin stappen meteen in de bijboot om in Paramaribo in te klaren. Katlijn en ik gaan met de andere dames mee de stad in. Het blijkt een beetje te veel van het goede. Gapend zitten Katlijn en ik op een stoepje, terwijl Linda en Annelies heerlijk jurkjes passen. We hebben eigenlijk nog niet eens ontbeten, zijn nog moe van 2 nachten wachtlopen en alle indrukken. Wij sukkelen terug richting hotel en komen daar echt bij met een heerlijk Parbo-biertje en een plons in het zwembad. Na een uurtje of wat gaan alle kinderen met de Wizard en Abel T mee om ergens te eten en wij gaan samen met Erwin en Katlijn boodschappen doen. Met de taxi arriveren we bij de 'Chors'.En dan is het genieten... Misschien moeilijk om voor te stellen wanneer je gewoon in Nederland bent, maar wij halen ons hart op aan Nederlandse produkten. Heel langzaam lopen we met een kar langs alle schappen om vooral maar geen product te missen. Met een volle kar vol heerlijkheden komen we na uren bij de kassa aan. Beschuit, oude kaas, slagersachterham, witte bolletjes, drop, ontbijtkoek, sausjes van Maggie, Dubbelfris, het is te veel om op te noemen. We stallen alles op de boot op het aanrecht uit en wanneer Bram en Gijs op de boot komen en alles zien, klinkt er een spontaan gejuich op. De volgende dag gaan Erwin en Marcel weer vol goede moed verder met het inklaren en zorgen wij dat we om 09.00 met onze was bij de wasserette staan. Bram en Gijs doen onder tussen school en wanneer we weer compleet zijn gaan we op vuurwerkjacht. Om 12.00 uur staan we in het centrum van Paramaribo om het oude jaar af te sluiten. Hier in Suriname wordt dat gevierd met heel heel heel veel knalvuurwerk. Honderdduizendmiljoenklappers worden door de winkeliers op straat uitgerold en als een estafette gaan die af. Het is oorverdovend maar erg leuk. Overal blije, dansende mensen, wat een feest. Wanneer we genoeg geknal hebben gehoord gaan de jongens nog wat vuurwerk bij halen en de dames halen de schone op. Weer een feestje, schone lakens, handdoeken etc. Wat kan een mens toch blij zijn met de gewone dingen.' 's Middags zit de één bij het zwembad, de ander bakt een taart en weer een ander haalt wat slaap in. Om 19.00 worden we verwacht bij de Ech'o. Erwin en Katlijn zijn vandaag 15 jaar getrouwd en vieren dat samen met de Hollandse enclave. We hebben met elkaar een mooi lied gemaakt en onder het genot van een glaasje champagne zingen we het bruidspaar toe en geven het cadeau 'een overnachting in het sjieke hotel Torarica'. Katlijn en Erwin vinden het erg leuk en verheugen zich op een nachtje in echte bedden. Op de boot worden de te oude noodpakketten afgestoken. Spectaculair! Rond elven gaan we de stad in met zakken vol vuurwerk. Op het gras voor de villa van president 'Bouterse' steken we de boel de lucht in, alle grote en kleine jongens genieten. Dan zakken we af naar 'Zus en Zo' een kroeg waar voornamelijk Nederlanders komen. Het bier smaakt prima, de muziek is goed en zo ook het gezelschap. Met elkaar luiden we het nieuwe jaar in. Rond 03.00 uur liggen alle bemanningsleden van de Moonrise uiteindelijk in de kooi. Op 1 januari houden we een rustdag. We slapen uit, ontbijten met witte bolletjes met ham, ontbijtkoek en croissantjes. Dan gaan we richting het zwembad. Heerlijk, we werken de site bij, kletsen, zwemmen en douchen. Kortom we genieten, het is vakantie! Ons plan is om morgen (zondag) nog een lekkere relaxdag in te plannen en maandag weer verder met inklaren, Paramaribo bekijken en dinsdag of woensdag verder de rivier af te zakken naar Domburg. we houden jullie op de hoogte. Liefs vanuit een zeer warm en zonnig Paramaribo.