Tobago Cays en Canouan

Wow, wat is het hier mooi.
Vrijdagmorgen zijn we anker op gegaan naar de Tobago Cays. Na een korte tocht van ca. 1½ uur zijn we aan op de Tobago Cays. Deze worden ook wel Horseshoe Reef genoemd vanwege het hoefijzer vormige rif dat deze 3 kleine onbewoonde eilanden beschermd.
We vinden de, naar ons inzicht, beste ankerplek tussen twee eilandjes in en ankeren in onvoorstelbaar turqoise water. Snel springen we in de bijboot en gaan naar het voor de waterschildpadden afgeschermde stuk waar je zou kunnen snorkelen tussen de schildpadden in. Bram ligt (uiteraard) als eerste in het water en komt binnen 1 minuut al enthousiast terug en meldt dat hij zijn eerste al gezien heeft. Binnen de kortste keren liggen we allemaal al flipperend in het water op zoek naar de schildpadden. We hoeven niet lang te wachten. Iets dieper / verder uit de kant (het hele gebied is niet dieper dan 2 mtr) wordt het water helderder en zien we allemaal regelmatig schildpadden. Ze zijn allemaal zo'n 75 cm in diameter groot. Als we ze te dicht naderen gaan ze er in hoog tempo van tussen. Het beste is om ze al drijvend proberen te achtervolgen, geen onverwachte bewegingen te maken en te genieten van de aanblik. Het water is echter een beetje troebel, maar dat mag de pret niet drukken. Ook vinden we hier onze eerste conch-schelp met het dier er nog in en een grote roodkleurige zeester.
Marius (AbelT) ziet dat even verderop direct achter het Horseshoe Reef mooringboeien zijn neergelegd waar je je bijboot aan kunt vastmaken om daar te snorkelen. Samen met Bram ga ik met de bijboot naar dit gebied. We zijn niet heel erg verwachtingsvol want het waait behoorlijk en veelal is het water dan erg troebel. Na een stoeremannentocht tegen wind (6Bf) en golven (heel nat) in komen we aan bij de mooring. Uiteraard ligt Bram er gelijk in en meldt hij de glasheldere waterkwaliteit en een prachtig onderwaterlandschap. We zwemmen tussen trompetvissen, papegaaivissen en duizenden andere soorten die we niet kennen, maar wel heel mooi zijn. Er is veel koraal, al is de schade van de laatste orkaan wel zicht- baar: er is ook veel dood koraal, maar de natuur herstelt zich snel. Op een gegeven moment zie ik weer een schildpad die zich verstopt achter een waaierkoraal. Snel pak ik de onderwatercamera en start een filmopname. Het resultaat is binnenkort te bewonderen op youtube, want dit is werkelijk heel gaaf!
Die avond trakteren we onszelf op een strandbarbeque. Je mag hier niet zomaar zelf BBQ-en, maar op een van de eilandjes regelen we een BBQ voor 8 personen met lobster en vis. Zelf bord, mok, bestek en drinken meenemen! We eten heerlijk van alle vers klaargemaakte spullen, geroosterde banaan, zoete aardappelen,lobster, geelvintonijn en rijst.
's Avonds overleggen we met AbelT dat wij graag nog een dagje blijven liggen. Deze omgeving is zo bijzonder dat we hier wel iets langer willen blijven...Bovendien hebben Paula en Gijs nog niet bij horseshoereef gesnorkeld.
We maken ons op voor een winderige nacht, waarin de windmolen af en toe aangeeft dat het zelfs voor hem te hard waait en dus automatisch stopt.

De volgende morgen (za 12-2) worden Paula en ik wakker van de marifoon: 'of we al wakker zijn'. Bram meldt dat we dat zijn. Linda (AbelT) meldt dat ze iets gekrabd zijn en het water komt met bakken uit de hemel. Zij gaan anker op, wij blijven liggen. Het zal toch niet de hele dag blijven regenen en waaien. Tegen 13.00 zijn we het zat. Het blijft wel de hele dag regenen. Ondanks dat het water ook in de regen prachtig blauw blijft gaan ook wij anker op. Tussen de buien door sjorren we de bijboot omhoog en gaan we richting Canouan. In regen en zwembroek vertrekken we met een stevige windkracht 5 voor een aandewindse tocht naar Canouan. Onderweg worden we getrakteerd op een aantal buien waarin de wind oploopt tot 30-35 knopen op onze ietwat luie windmeter. De wind was dus af en toe rond kracht 7-8 Bf. Gelukkig hoeven we maar een klein stukje en varen dit grotendeels op de motor, met een puntje genua bij. De Sailors Guide (Doyle 15th edition) meldt dat de grote baai (Charlestown bay) veel valwinden kent. Nou daar zitten we net niet op te wachten. Corbay ligt verderop, maar zou beter beschut zijn. Bij Charlestown bay worden we tegemoet gevaren door een dinghy/boatboy die ons probeert zijn mooring te verkopen. Kost maar 20 US$!! Wij geven aan dat we wel ankeren. Na een rondje in deze baai besluiten we door te gaan naar Corbay. Daar ligt 1 boot. Wanneer we hier ankeren houdt het anker niet zo lekker. We hebben er geen goed gevoel bij en gaan iets zuidelijker naar Rameua Bay. Hier liggen we helaal vrij achter 40 meter ketting. Soms giert een (val)wind over de boot maar over het algemeen liggen we hier stil (rollen niet) en de molen staat stil. Dit keer vanwege geen wind.