Met rugzakken, weekendtas en grote hoeveelheden norrit, paracetamol en ibuprofen op zak vertrekken we vrijdagochtend naar de trein. Na een lange rit van meer dan vijf uur komen we in Marrakech aan. We vinden het niet erg om uit te stappen, onze Marokkaanse buurman heeft 5 uur lang onafgebroken geniest, zijn neus opgehaald, gerocheld en zo meer. Jakkes! Marrakech is zo op het eerste gezicht weer compleet anders dan Rabat of Fes. Leuk hoor, deze verschillen. Het hotel is leuk en.... heeft een zwembad. Binnen de kortste keren liggen we dan ook in het koele water. Heerlijk! Om 18.00 hebben we met de bemanning van de Wizard afgesproken om een tripje te regelen. Bij het 'reisbureau' onderhandelt Hans als een prof. en de deal wordt gesloten. Drie dagen met z'n achten in een busje met chauffeur annex gids, die ons aan het einde van de reis af zal zetten in Rabat. 's Avonds bekijken we het plein Djemaa el Fna. Het plein staat bekend om zijn verhalenvertellers, waarzeggers, jongleerders en kwakzalvers. Wanneer we er lopen is het vooral rokerig, druk, vol herrie, donker en een beetje onheilspellend. De jongens willen wel graag terug naar het hotel. Dat doen we en slapen heerlijk.
De volgende ochtend 07.30 zitten we in de auto. Rashid, onze gids is een jonge Engels-sprekende man die rustig en beheerst rijdt en z'n mobieltje bijna onafgebroken aan z'n oor houdt. We rijden over kleine weggetjes, nemen haarspeldbochten en rijden berg op, berg af . We zien grote bergen met en zonder begroeiing, ravijnen en de bevolking. Mannen kletsend, zittend of staand aan de kant van de weg, jongens met een ezeltje, vrouwen die gebukt gaan onder zware balen stro, vrouwen die het land bewerken, kinderen in eenvoudige uniformjasjes op weg van of naar school. We stoppen zo nu en dan voor een foto, plasje of koffiepauze. Het atlasgebergte is mooi en erg afwisselend.
Rood gesteente afgewisseld met groene begroeiing. Ruige bergen, grillige vormen en zo nu en dan een kudde geiten met hoeder. We bekijken het leemdorp Ait Ben Haddou vlakbij Quarzazate. Het dorp is nu nog door 5 families bewoond. Ze leven daar zonder drinkwater en electriciteit. Het geheel is erg indrukwekkend en de gids vertelt enthousiast en weet veel. 
Op deze locatie zijn verschillende films opgenomen zoals: Gladiator, Jewel of de Nile, en Lawrence of Arabia. Onze gids vertelt niet zonder trots dat hij in de eerst genoemde film een figurantenrol vervulde. Na de lunch vervolgen we de reis langs de rozenvallei en Tineghir. De eerste nacht slapen we in een hotelletje. De vier kinderen bij elkaar op de kamer en de ouders in een 2-persoonskamer.
Het hotel ligt aan de rivier O. ed Daoura en we horen de hele nacht het rustgevende gekabbel van de rivier. Om 07.00 is iedereen gedoucht en geschoren en klaar voor het ontbijt. Half acht zijn we al weer op pad. Weer een warme dag met een drietal stops. Onderweg zien we de vele Kasba's vaak tegen de berg aangeplakt.
We bezoeken een oase/plantage en krijgen een rondleiding. Weer de vrouwen die het zware werk doen, ezeltjes met manden op de rug en ibissen die de insecten eten waardoor er geen bestrijdingsmiddelen meer nodig zijn. We kopen sjaals voor 'straks in de Sahara' en na de traditionele mintthee laten Hans en Annelies zich verleiden tot het kopen van twee berberkleedjes. Via de 'dadelvallei' rijden we richting Erfoud dat bekend staat als centrum van de fossielen. We bezoeken in Erfoud de fossielen'fabriek'. Mooie spullen hoor, prachtige (was)tafels, kandelaars, borden, schalen, en zo meer. Ook met bijbehorende prachtige prijskaartjes. En dan rijden we in 1 ruk door naar de Sahara. Op het zand gaat Rashid helemaal los en met een big smile rijdt hij ons naar het vertrekpunt. We mogen even snel spullen pakken voor de nacht maar 'hup hup, worden we aangespoord. 'Er komt een zandstorm aan'. En inderdaad, we zien een gigantische zandwolk/storm onze kant op komen. Razendsnel pakken we alles in en bereiken net op tijd het halletje van het restaurant. Als ik de deur open doe komt er een windhoos en zand naar binnen en waaien alle registratieblaadjes van de balie. 'Oeps, sorry'. Wanneer de regen!!! en de wind weer liggen en iedereen is geregistreerd gaan we naar de kamelen (dromedaris, eigenlijk). We vinden het allemaal fantastisch. Schommelend en hoog op de rug van onze kameel bekijken we de enorme zandduinen. Wat een ervaring! De kinderen verzinnen allemaal een naam voor 'hun' kameel. Zo zijn er even later o.a.: Pukkel, Kaneel, Leon (kameelleon) en Knorretje. Helaas is het bewolkt en zien we niet zoveel van de zonsondergang.
Na ongeveer anderhalf uur komen we bij de nomadentent aan waar we zullen overnachten. Bram en Gijs maken vast alles 'gezellig', we drinken een kopje thee en kletsen met de anderen. Het gezelschap bestaat uit, een drietal Marokkaanse begeleiders, een echtpaar uit Libanon en verder een hoop (giechelende) Japanners. Het is een gezellig en bont gezelschap. Het eten laat op zich wachten. I.v.m. de zandstorm werd het koken gestopt en dus nu wordt het wat later. Rond achten zitten we dan toch (weer) lekker aan de tajine met brood. Na het eten maken de begeleiders mooie muziek met djembe's en een soort castagnetten terwijl ze ronddansen en zingen. Geweldig! Dan bedekken we onze matrassen met onze sjaal (tegen het zand) en een kamelendeken. We slapen kort maar goed. Om 06.15 zitten we al weer hoog en droog op de rug van een kameel en lopen zo in het schemerdonker de zonsopgang tegemoet.
Prachtig! Dan arriveren we weer bij het vertrekpunt waar de auto staat. We ontbijten met brood en pannenkoekjes met honing en dan weer de auto in. We maken geen echte stops meer maar lunchen in een klein dorpje. Het 'restaurantje' is niets meer dan wat tafels en stoelen op de stoep en daarvoor een houtskoolbarbecue. Ernaast op de stoep is het slagersgedeelte. We kunnen 'kefta' bestellen, gehaktballetjes.
De dode schapen en geiten die bij de slager aan haken hangen worden op bestelling tot gehakt gedraaid met een gehaktmolen en dan hup de barbecue op. De kefta smaakt prima en iedereen eet met smaak, als toetje krijgen we een grote schaal meloen. Dan rijden we door het bos met apen!
Na een hele lange rit zijn we om 19.00 uur bij de boot. Rashid kijkt z'n ogen uit en zegt: 'We are in Europe!' bij het zien van de jachthaven en de boten. We nodigen hem uit om nog even aan boord wat te drinken, maar hij heeft geen toestemming gekregen om op de steigers te komen. Helaas, we zijn te moe om het nog te gaan regelen bij het havenkantoor en dus nemen we afscheid. Heerlijk, we zijn weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten