ankeren op de Atlantische Oceaan

Dat van geen plaats meer in de herberg zet zich voort. Vannacht slapen we op de oceaan voor de haven van Puerto playa de San Juan (zie link "volg ons op de kaart") We doen Tenerife heel kort aan. Voor slechts een nacht liggen we hier. We zijn niet eens aan land geweest, nou ja heel even dan, om van de havenmeester te horen dat we toch echt niet langs deze vissersboot mochten aanmeren en/of overnachten.
Toen we na 12 uur varen aankwamen hebben we de fok verwisseld, omdat we morgen wat meer aan de wind moeten. Met die kleinere loopt ie dan zo lekker, en het scheelt nagenoeg geen snelheid. Wel een klus om de grote genua neer te halen, op te bergen in het vooronder, en de andere te hijsen.
Toen wij eindelijk aan de borrel waren en we de Seamotions, die naast ons voor anker ligt, feteerden op enkele moppen van Bram en Gijs, gingen zij al aan de avondmaaltijd. Gezamenlijk hebben we nog genoten van een "Bob Ross" momentje. Een schilderachtige zonsondergang. (foto's volgen (denk ik)).
Een snelle hap en vroeg naar bed, morgenochtend vroeg, -hoe vroeg-heel vroeg-hoe vroeg dan-nou ca. 5 uur-oh da's vroeg, vertrekken we naar La Palma (het eiland). Hiervandaan 1 rechte lijn, 59 mijl, koers 300 graden.

Fuerteventura - Gran Canaria

De zee is onstuimig, de golven komen van opzij en we rollen dus van links naar rechts wat best oncomfortabel is. De wind is er soms wel, dan zeilen we, soms is de wind best hard, dan reven we en soms is de wind op en dan varen we op de motor. Rond etenstijd valt de wind weg en dus kunnen we op ons gemakje koken en eten. Marcel, die weer heel goed op zit te letten, ziet als eerste een grote schildpad voorbij zwemmen. Erg gaaf, die hadden we nog niet gezien. Wanneer het donker is en het water fosforesceert zwemt er een dolfijn met ons mee. Hij trekt prachtige oplichtende tunnels en we genieten. De wachten verlopen prima en we wisselen het zeilen en motoren met elkaar af. Bram komt om 03.15 even gezellig een kijkje nemen en gaat dan weer verder slapen in de voorpunt. Een kwartiertje later komt Gijs gezellig even een kletsje maken. Ook hij verhuist naar voren. De contouren van Gran Canaria zijn al zichtbaar, het wordt lichter en lichter en rond 10.00 uur is iedereen wakker en uit bed. Keurig rond 11.30 uur komen we aan. Helaas is er voor ons geen plek in de herberg (haven) en dus gaan we in de baai voor anker. Huib Jan komt ons, met hele gezin in de bijboot, tegemoet varen. Wat een leuk weerzien. Wat later komt ook de Seamotions aanvaren en ankert ook in de baai. ’s Avonds borrelen we bij de Seaquest en gaan met z’n allen lekker uit eten. Het is lekker en gezellig

en veel later dan gepland rollen we uiteindelijk ons bed in.

De volgende dag starten wij met school en Marcel klust. De motor krijgt een grote onderhoudsbeurt en hij is er bijna de hele dag mee bezig. Bram en Gijs zwemmen en snorkelen na school samen met Tico en hebben veel plezier. Bij de snorkelende Coos komt een verlate waterfiets in de vorm van een auto voorbij gedreven. Coos confisqueert het ding ogenblikkelijk en de kinderen hebben een geweldige tijd. Ze trappen zich een rotje, bekijken grotten, zwemmen en glijden en duiken van het

glijbaantje af. Wanneer Marcel de motor weer helemaal in elkaar heeft gezet en we proefdraaien komt er geen water uit de uitlaat. Oeps, da’s niet best! Na enig denkwerk en nog wat ontluchten en zo, doet hij het nog steeds niet. We bellen onze reddende engel ‘Wim’, die ogenblikkelijk meedenkt en allerlei suggesties heeft. Om wat meer ruimte te hebben, verlegt Marcel wat spullen en ziet dan een afdekplaatje liggen. Aha, dat scheelt! Met het plaatje erop proberen we het nog eens en ja hoor, de motor is weer helemaal blij en doet het naar behoren. Het is ondertussen al na vieren, gauw ruimen we op om ook nog wat van de omgeving te zien. Morgen gaan we door naar Tenerife.

We eten een pizza aan boord, checken de laatste weerberichten, ruimen alle rommel weer op en gaan redelijk op tijd naar bed.

weer onderweg

We zijn weer onderweg. Morgen hopen we aan te komen op "Gran Canaria" in Puerto de Mogan. Op dit moment is de wind even weg gevallen, maar we hopen zoveel mogelijk te zeilen. Bovendien is de motor toe aan een nieuwe slok verse motorolie!
Vandaag hadden we een rustig dagje. Relaxed ontbeten, Paula en de kids aan school, ik deed wat boodschappen en maakte de boot klaar. We hebben geen haast. Het is ca 100 mijl en dat is binnen 24 uur te doen. Dus vertrokken we pas rond 1400 uur. Het weer is prima: 10-15 knopen wind temperatuur ca 25 graden wat wil een mens nog meer. Dus gegroet alle werkenden in NL geniet van de files door het slechte weer ;) wij denken aan jullie!
M.

Lanzarote - Fuerteventura

Met z'n vijven wandelen we de volgende dag naar de autoverhuur en om 10.00 zijn we op pad. We starten bij de zoutpannen. Helaas is het een troosteloze bedoeling en kunnen we niet echt bij de zoutwinning zelf. Maar niet getreurd want 10 minuten met de auto en we zijn bij een prachtig uitkijkpunt (Los Hervideros) met grotten die deels boven en onder water liggen. We maken een mooie wandeling en genieten van het uitzicht. Dan rijden we door naar het Nacional Parque Timanfaya. Hier

staan we even in de file???? en rijden dan door een soort maanlandschap naar de vulkaan die tussen 1730 en 1736 is uitgebarsten. Weer is de omgeving schitterend en we kijken onze ogen uit. Onze slippers en sandalen smelten bijna wanneer we op de vulkaanberg rondlopen en we schrikken ons een hoedje wanneer een medewerker water in een gat giet, waardoor een gigantische geiser ontstaat.

We willen met de auto door het park rijden maar dat lukt niet. Gelukkig snappen we dan dat we in een bus moeten stappen die ons door het vulkanische gebergte rijdt. We kijken nog even rond bij het restaurant dat alles grilt op een grote barbecue die werkt op de hitte vanuit de grond. Erg indrukwekkend. Dan bekijken we El Golfo, dit is een zwart strandmet groen binnenmeer dat soms door de zee overspoeld wordt. Het ziet er heel mooi en een beetje vreemd uit. Laura, die soorten zand spaart vult samen met Bram en Gijs een zak voor zand voor thuis.

We besluiten dat we nodig moeten afkoelen en rijden naar Playa Papagayo. In warm, blauw/turqoise water met hagelwit zand vinden we de verkoeling die we zoeken. Terwijl Marcel achter een Spaanse telefoonkaart aan gaat vermaken wij ons op het strand bij de rotsen en in het water. Heerlijk!

Na een heerlijk ontbijt is het tijd voor Playa Blanco, we hebben vakantie op vakantie en doen dus geen school, ondanks een extra juf aan boord. Marcel klust aan boord en wij zonnen, kletsen en zwemmen. Na een uur of wat haalt Marcel ons met de bijboot op het strand op en terwijl het halve strand naar deze bijzondere watertaxi staart proberen wij zo nonchalant en elegant mogelijk in te stappen. Wanneer wij de haven in tuffen vaart ook De Seamotions naar binnen en nadat ze aangelegd hebben komen ze gezellig aan boord. Terwijl de kinderen zich binnen vermaken hebben wij tijd om lekker bij te kletsen, erg gezellig!

De volgende ochtend is er weer het ritueel van opruimen, klaar maken voor vertrek etc. Iets later dan gepland varen we richting Fuerteventura. De wind komt mooi van achter maar blijkt net niet voldoende, dus motor bij. Terwijl Bram, Gijs en Laura zingend naar de omgeving kijken, komen we bij de volgende haven aan. We zien nog vinnen door het water schieten maar helaas komen de dolfijnen niet echt dichtbij. We leggen in een klein haventje Puerto Castillo aan.

Fuerteventura blijkt een enorm toeristeneiland te zijn met een enorm aantal hotels, appartementen, zwembaden, restaurantjes, etc. Het eiland zelf is heel erg droog en doet zelfs wat woestijnachtig aan. Van de inwoners begrijpen we dat alles om de toeristen draait en er zelfs bijna geen landbouw activiteiten zijn. In de haven is een zeehondenopvang en er zwemmen twee zeehonden rond. Ook is er een zwembad vlakbij de haven en dat komt mooi uit. De volgende dagen liggen/hangen wij daar rond. Voor Bram en Gijs kan het helemaal niet meer stuk want... ze krijgen in het zwembad een proefduik. Compleet met perslucht, flippers en (echt een hele goede, mam) duikbril zwemmen ze als professionele duikers het zwembad rond. En dat smaakt naar meer, nu willen ze wel erg graag in zee duiken! Wat hebben we ons op de hals gehaald :)

Dan is de vakantie alweer om. Om half negen regelen we een (bijna gratis) taxi voor Laura en nemen we afscheid. 's Middags gaan wij met de reguliere bus naar Rosario om 5-december boodschappen te doen. Dat kan hier, dus... Het is erg gezellig en we shoppen bijna de hele dag en slagen prima. Hopelijk gaat de wind een beetje minder hard waaien en kunnen we morgen weer een stukje verder.

Lanzarote

Op dinsdag zijn we helemaal bijgekomen en huren we een autootje. Eerst zoeken we waar het vliegveld is omdat we aan het einde van de dag 'juf' Laura op zullen halen die ons in de herfstvakantie als lichtmatroos komt versterken. Daarna rijden we door de bergen met officiele haarspeldbochten en mooie vergezichten naar Cueva de los Verdes. Dit zijn grotten in een vulkanische berg waar een zeven kilometer lange tunnel door loopt. Het is werkelijk schitterend, we zijn niet de enige toeristen die komen kijken en in een grote groep lopen we met de zeer kortdate gids mee. We dalen een heel behoorlijk eind tot onder zeeniveau en zien de meest prachtige lavarotsen. Werkelijk onbeschrijvelijk mooi, dus zie foto's. 

 

Wanneer we weer boven zijn vervolgen we onze reis naar de cactustuin, welke volgens ons boekje een echte aanrader is. Prachtig hoor, we zien wel 200 soorten cactussen, grote en kleine met grote en kleine stekels, dikke en dunne bollen, met en zonder bloemetjes, etc. Na een goeie drie kwartier hebben 't dan wel weer gezien. Een beetje 'prikkelbaar' :) vervolgen we onze reis richting vliegveld.
  
 We kunnen nog mooi even boodschappen doen en laden de auto tot aan de nok toe vol met blikjes drinken, tomatensaus, fruit, groente en zo meer. Om vijf voor half vijf rijden we drie keer een rondje 'arrivals' zonder een parkeerplaats te vinden. Gelukkig lukt het uiteindelijk en sluiten we Laura in de armen.

We rijden terug naar de boot, laden de boodschappen uit en dan is het tijd voor een glaasje wijn en alle verhalen. Laura heeft van alles en nog wat mee gebracht en weer is het Sinterklaas op de Moonrise, maar nu in oktober. Bram en Gijs genieten zichtbaar van de lieve, leuke en grappige berichten van hun klasgenootjes en wij hebben weer heerlijke Hollandse kaas op de boterham.

 Ook is Marcel erg blij met wat reserve motoronderdelen. 's Avonds eten we lekker bij een restaurantje. Woensdag varen we rond elf uur uit naar Marina Rubicon. Het is heel rustig weer en we proberen te zeilen. Helaas staat er te weinig wind dus gaan we op de motor, hup 't hoekie om en dan zijn we er al. De marina is prachtig aangelegd met zelfs een zwembad. De hele middag liggen wij in en bij het heldere zoete water en kletsen we heerlijk bij. Marcel huurt alvast een auto voor morgen zodat we morgen met z'n vijven de zuidkant van Lanzarote kunnen bekijken. Na een heerlijke lasagne werken we het blog bij, installeert Marcel de nieuwe computer en gaan we redelijk bijtijds naar bed.

   

Canarische Eilanden, Lanzarote

Bram doucht in een plotselinge regenbui

Hoera, we zijn aan! Na een prachtige tocht van 4 dagen zijn we veilig en wel in Puerto Calero, Lanzarote. We hebben drie dagen op de motor gevaren en gelukkig ook nog een dagje gezeild. Geen dolfijnen of walvissen gezien, wel een klein vogeltje dat even meevoer om uit te rusten. Zijn vriendje vonden we 's middags dood in de kuip. Zielig! De tonijn die we de eerste dag binnen een half uur vingen werd heerlijk verorberd. Verder waren het rustige dagen, met lange donkere nachten met weinig scheepvaart. Tijdens de laatste mijlen trok de wind nog even heel behoorlijk aan en kregen we een dikke windkracht 6 recht tegen. Gevolg, nare golven waar we bijna niet tegen in konden komen, even was het zelfs onzeker of we nu nog wel in daglicht de haven konden bereiken. Gelukkig nam de wind na een paar uur weer af en om 17.00 uur waren we binnen. De haven is schoon, de mensen en gebouwen zien er fris en verzorgd uit, wat een verschil met Marokko, zeg. Ook een biertje/wijntje op een terrasje waarderen we opeens zeer. We belandden hier tijdens de laatste dag van een zeilregatta. 's Avonds werd een groots feest georganiseerd voor de zeilers. Van 23.00 uur tot 06.00 werd er gigantisch hard muziek gedraaid, zo'n beetje voor onze steiger. Lekker bijslapen zat er dus nog even niet in. Gelukkig was de muziek die gedraaid werd van een behoorlijk niveau en konden we in bed gezellig meez(sw)ingen. Vanmiddag houden we dus maar even siesta om nog wat slaap in te halen. Verder staat er voor vandaag op het programma; boot van binnen en buiten poetsen en schrobben, wasjes draaien en boodschapjes doen en lekker uitrusten. Foto's van de tocht volgen zo snel mogelijk.

Rabat - Lanzarote (2)

We liggen mooi op schema, het weer is rustig en de zee ook. In de zon werken we aan school, lezen wat en hebben voor het eerst brood gebakken. Mmmmm, Toscaans brood uit de oven. Vanmiddag zelfs een zwempauze ingelast, heerlijk om even af te koelen. De nachtwachten verlopen prima en we zitten weer helemaal in het ritme.

Rabat - Lanzarote 1

Vanochtend om 05.30 ging de wekker en 06.00 lagen we aan de buitensteiger in afwachting van de douane. Tot grote vreugde van Bram en Gijs kregen we dit keer ook de drugshond aan boord. Na wat gesnuffel ging de Duitse Herder weer kwispelend van boord en mochten we gaan. Hehe, eindelijk weer op zee. Na 2 kleine regenbuitjes verder de hele dag zon. Te weinig wind om te zeilen. Een uurtje gevist en.. een prachtige tonijn aan de haak. Mmmm. Om 18.30 is het donker, we zijn Cassablanca enige tijd geleden gepasseerd en varen nu verder langs de Marokkaanse kust. Het weer is rustig, weinig golven. Alles gaat prima.

vetrek naar Lanzarote

Morgenochtend (13-10) vertrekken we om 06:00 lokale tijd naar lanzarote (Canarische Eilanden)waar we zondag denken aan te komen. De tocht is ca 450 mijl = ca 800 km.
We zullen af en toe via de ssb de website proberen te updaten en onze posities bij te werken.
We hopen dat we op lanzarote weer goed internet hebben, want hier laat het een beetje te wensen over.
Tot snel weer blogs.

grt
Marcel
ps rug is weer helemaal de oude, bedankt voor alle meelevende mail.

Regen in Rabat

Terwijl de regen op het dek plenst, zitten wij gezellig binnen. Gisteravond hebben we zelfs de kachel aan gehad. Nu is Marcel druk aan het klussen en Bram en Gijs verdiepen zich o.a. in procenten, lastige keersommen en tot slot sterft Willem van Oranje weer een treurige dood. Dan ruimen we de boeken op, proppen we onze jassen in de rugzak en gaan op pad. Op naar het strand.
Het strand van Rabat is ongelooflijk vies. Flessen, broeken, wier, stokken, een dode rat, kortom rotzooi. Nu met de hoge golven spoelt er zo mogelijk nog meer troep aan. Body - en windsurfers van all over Marokko zijn gekomen en wagen zich in deze brij met giga-golven. Wij zijn heel blij veilig in de haven te liggen. In deze golven hebben wij niets te zoeken. Oordeel zelf!

Op zee

De in- en uitgang van de haven

Nog steeds in Rabat

Het plan was om na aankomst in Rabat 1 dagje op te ruimen, wat boodschapjes te doen en zo meer en dan op naar de Canarische Eilanden. Helaas gooit het weer roet in het eten. Er komen (weer) enorme golven bij de Marokkaanse kust aan. Gevolg; we kunnen niet weg. De golven vallen nu nog wel mee, maar eenmaal op de oceaan kun je geen kant meer op. Het was wel goed brandingsurfen voor de kust vandaag. Morgen worden er golven van 3 tot 4 meter verwacht en in het weekend oplopend naar 8 meter hoog! Dat willen we wel graag zien, maar dan vanaf de pier of het strand. We vroegen ons natuurlijk af welke weersystemen voor deze ellende verantwoordelijk zijn en zochten het even op. Je gelooft 't niet maar het is echt waar: Het lagedrukgebied heet: Paula en het hogedrukgebied: Marcel! Bij deze dus ook onze verontschuldigingen aan alle andere zeilers die hier last van hebben. :)
Vandaag hebben we Rabat echt bezocht, de Hassantoren, de medina en het oude deel waar alle huisjes blauw/wit geschilderd zijn. De komende dagen zullen waarschijnlijk met school en strand gevuld worden. Wanneer we meer duidelijkheid hebben over golven, wind onze planning en vertrekdatum zullen we dit op de site zetten.


.

Rondreis door het binnenland

 

 Met rugzakken, weekendtas en grote hoeveelheden norrit, paracetamol en ibuprofen op zak vertrekken we vrijdagochtend naar de trein. Na een lange rit van meer dan vijf uur komen we in Marrakech aan. We vinden het niet erg om uit te stappen, onze Marokkaanse buurman heeft 5 uur lang onafgebroken geniest, zijn neus opgehaald, gerocheld en zo meer. Jakkes! Marrakech is zo op het eerste gezicht weer compleet anders dan Rabat of Fes. Leuk hoor, deze verschillen. Het hotel is leuk en.... heeft een zwembad. Binnen de kortste keren liggen we dan ook in het koele water. Heerlijk! Om 18.00 hebben we met de bemanning van de Wizard afgesproken om een tripje te regelen. Bij het 'reisbureau' onderhandelt Hans als een prof. en de deal wordt gesloten. Drie dagen met z'n achten in een busje met chauffeur annex gids, die ons aan het einde van de reis af zal zetten in Rabat. 's Avonds bekijken we het plein Djemaa el Fna. Het plein staat bekend om zijn verhalenvertellers, waarzeggers, jongleerders en kwakzalvers. Wanneer we er lopen is het vooral rokerig, druk, vol herrie, donker en een beetje onheilspellend. De jongens willen wel graag terug naar het hotel. Dat doen we en slapen heerlijk.
  De volgende ochtend 07.30 zitten we in de auto. Rashid, onze gids is een jonge Engels-sprekende man die rustig en beheerst rijdt en z'n mobieltje bijna onafgebroken aan z'n oor houdt. We rijden over kleine weggetjes, nemen haarspeldbochten en rijden berg op, berg af . We zien grote bergen met en zonder begroeiing, ravijnen en de bevolking. Mannen kletsend, zittend of staand aan de kant van de weg, jongens met een ezeltje, vrouwen die gebukt gaan onder zware balen stro, vrouwen die het land bewerken, kinderen in eenvoudige uniformjasjes op weg van of naar school. We stoppen zo nu en dan voor een foto, plasje of koffiepauze. Het atlasgebergte is mooi en erg afwisselend.

      Rood gesteente afgewisseld met groene begroeiing. Ruige bergen, grillige vormen en zo nu en dan een kudde geiten met hoeder. We bekijken het leemdorp Ait Ben Haddou vlakbij Quarzazate. Het dorp is nu nog door 5 families bewoond. Ze leven daar zonder drinkwater en electriciteit. Het geheel is erg indrukwekkend en de gids vertelt enthousiast en weet veel. Op deze locatie zijn verschillende films opgenomen zoals: Gladiator, Jewel of de Nile, en Lawrence of Arabia. Onze gids vertelt niet zonder trots dat hij in de eerst genoemde film een figurantenrol vervulde. Na de lunch vervolgen we de reis langs de rozenvallei en Tineghir. De eerste nacht slapen we in een hotelletje. De vier kinderen bij elkaar op de kamer en de ouders in een 2-persoonskamer.
    Het hotel ligt aan de rivier O. ed Daoura en we horen de hele nacht het rustgevende gekabbel van de rivier. Om 07.00 is iedereen gedoucht en geschoren en klaar voor het ontbijt. Half acht zijn we al weer op pad. Weer een warme dag met een drietal stops. Onderweg zien we de vele Kasba's vaak tegen de berg aangeplakt.
     
We bezoeken een oase/plantage en krijgen een rondleiding. Weer de vrouwen die het zware werk doen, ezeltjes met manden op de rug en ibissen die de insecten eten waardoor er geen bestrijdingsmiddelen meer nodig zijn. We kopen sjaals voor 'straks in de Sahara' en na de traditionele mintthee laten Hans en Annelies zich verleiden tot het kopen van twee berberkleedjes. Via de 'dadelvallei' rijden we richting Erfoud dat bekend staat als centrum van de fossielen. We bezoeken in Erfoud de fossielen'fabriek'.  Mooie spullen hoor, prachtige (was)tafels, kandelaars, borden, schalen, en zo meer. Ook met bijbehorende prachtige prijskaartjes. En dan rijden we in 1 ruk door naar de Sahara. Op het zand gaat Rashid helemaal los en met een big smile rijdt hij ons naar het vertrekpunt. We mogen even snel spullen pakken voor de nacht maar 'hup hup, worden we aangespoord. 'Er komt een zandstorm aan'. En inderdaad, we zien een gigantische zandwolk/storm onze kant op komen. Razendsnel pakken we alles in en bereiken net op tijd het halletje van het restaurant. Als ik de deur open doe komt er een windhoos en zand naar binnen en waaien alle registratieblaadjes van de balie. 'Oeps, sorry'. Wanneer de regen!!! en de wind weer liggen en iedereen is geregistreerd gaan we naar de kamelen (dromedaris, eigenlijk). We vinden het allemaal fantastisch. Schommelend en hoog op de rug van onze kameel bekijken we de enorme zandduinen. Wat een ervaring! De kinderen verzinnen allemaal een naam voor 'hun' kameel. Zo zijn er even later o.a.: Pukkel, Kaneel, Leon (kameelleon) en Knorretje. Helaas is het bewolkt en zien we niet zoveel van de zonsondergang.

                                              
Na ongeveer anderhalf uur komen we bij de nomadentent aan waar we zullen overnachten. Bram en Gijs maken vast alles 'gezellig', we drinken een kopje thee en kletsen met de anderen. Het gezelschap bestaat uit, een drietal Marokkaanse begeleiders, een echtpaar uit Libanon en verder een hoop (giechelende) Japanners. Het is een gezellig en bont gezelschap. Het eten laat op zich wachten. I.v.m. de zandstorm werd het koken gestopt en dus nu wordt het wat later. Rond achten zitten we dan toch (weer) lekker aan de tajine met brood. Na het eten maken de begeleiders mooie muziek met djembe's en een soort castagnetten terwijl ze ronddansen en zingen. Geweldig! Dan bedekken we onze matrassen met onze sjaal (tegen het zand) en een kamelendeken. We slapen kort maar goed. Om 06.15 zitten we al weer hoog en droog op de rug van een kameel en lopen zo in het schemerdonker de zonsopgang tegemoet.   Prachtig! Dan arriveren we weer bij het vertrekpunt waar de auto staat. We ontbijten met brood en pannenkoekjes met honing en dan weer de auto in. We maken geen echte stops meer maar lunchen in een klein dorpje. Het 'restaurantje'  is niets meer dan wat tafels en stoelen op de stoep en daarvoor een houtskoolbarbecue. Ernaast op de stoep is het slagersgedeelte. We kunnen 'kefta' bestellen, gehaktballetjes.

De dode schapen en geiten die bij de slager aan haken hangen worden op bestelling tot gehakt gedraaid met een gehaktmolen en dan hup de barbecue op. De kefta smaakt prima en iedereen eet met smaak, als toetje krijgen we een grote schaal meloen. Dan rijden we door het bos met apen!
  
Na een hele lange rit zijn we om 19.00 uur bij de boot. Rashid kijkt z'n ogen uit en zegt: 'We are in Europe!' bij het zien van de jachthaven en de boten. We nodigen hem uit om nog even aan boord wat te drinken, maar hij heeft geen toestemming gekregen om op de steigers te komen. Helaas, we zijn te moe om het nog te gaan regelen bij het havenkantoor en dus nemen we afscheid. Heerlijk, we zijn weer thuis.