AANKOMST SCHEVENINGEN 6 AUG 2011, 12:00 UUR

maandag 29 november 2010

Santa Maria - Sal

Het baai van Santa Maria is mooi. Prachtig wit strand, waanzinnig blauw water en wij dobberen, zeg gerust stuiteren zachtjes achter ons anker. Wat een heerlijk weerzien was het toen we opa en oma ophaalden van het vliegveld. Geweldig! We reden meteen door naar het appartement om daar bij te kletsen en te knuffelen. Nog voor opa en oma ook bij het appartement arriveerden, werden wij al meteen door Mr. P. (een enorm donkere senegalese man) het souvenierwinkeltje ingetrokken. Mr. P. vertelde trots dat hij vader was geworden en gaf Bram, Gijs en Marcel een prachtig kettinkje. Tja, en nu moesten we natuurlijk wat kopen in zijn winkeltje zodat hij kokos en melk voor zijn baby kon kopen. Jajaja, mooi verhaal. Maar natuurlijk wilden wij het feest nie bederven en waren dus al in het bezit van olifantje en beeldje van hout toen opa en oma met grote koffers uit het busje stapten.
Fantastisch om alle verhalen uit de kou in Nederland te horen, grote stukken oude kaas in ontvangst te nemen en Bram stond zowaar te juichen bij het zien van twee stukken ontbijtkoek. Kortom, het is een feestje. Bij het appartement van opa en oma is een mooi ZOET zwembad. Dat hebben we lang niet meer gezien en maken er dan ook dankbaar gebruik van. Ook is er een inhammetje vanuit de zee. Weliswaar met een vrij smalle ingang maar met een beetje timing kunnen we daar met de bijboot prima op of net achter een golf naar binnen surfen en de boot op het strandje trekken. Dat scheelt een hele klim met een ladder en een wandeling die we anders zouden moeten maken. Ook de Seamotions maakt gebruik van het inhammetje en zo zitten we soms aan de thee en soms aan de wijn bij opa en oma. Leuk! Tijdens het zendrondje van 21.00 uur horen we de Seaquest opeens. Dat is langgeleden, zo lang dat we ons al bijna zorgen maakten. Maar alles is prima in orde en ook zij denken erover om naar de Kaap Verden te gaan om de westenwind (tegenwind) even af te wachten. Misschien, zo zegt Huib-Jan lukt het om naar Sal te komen, maar het is wel om. De volgende ochtend geloven we onze ogen niet, is dat de Seaquest die de baai binnen vaart? En ja, wat een leuke verrassing. Maren, hun dochter is vandaag 6 jaar geworden en krijgt op deze manier een feestje uit duizenden. 's middags vertoeven we allemaal in en op het strand. De kinderen vermaken zich prima in de golven en ook Marcel en Huib Jan surfen met of zonder board de golven af.
De volgende dag vertrekt de Seaquest naar het eiland Sao Vicente - Mindelo en blijven wij nog heerlijk wat dagen genieten met opa en oma.

NB. We doen echt erg ons best om de site bij te houden maar het is niet zo makkelijk i.v.m. verbinding maken met internet. Hopelijk snel weer een stukje met foto's.

vrijdag 26 november 2010

Kaap Verder eh... Kaap Verden

Na een prachtige week zeilen en motorzeilen zijn we nu echt aan in Porto Da Palmeira. De Seamotions is al een dag eerder aangekomen en verwelkomen ons. Leuk! Op het eerste gezicht ziet het eiland Sal er wat droog en dor uit. 5 heuveltoppen steken her en der de kop op en verder is het vooral geel/groenig. We ruimen de boot wat op, proberen wat bij te slapen en te begrijpen dat we er echt zijn. De Kaap Verden, wat een mijlpaal! 's Middags gaan we met de bijboot naar de kant. We knopen de bijboot vast aan de rotsen en klauteren omhoog. Op de kade wordt vers gevangen vis op de stenen schoongemaakt door de lokale bevolking. Opzwepende ritmische klanken zweven ons tegemoet vanuit een restaurantje. De temperatuur is ongeveer 28 graden. Met al ons vuilnis en de paspoorten onder de arm wandelen we de 'hoofdstraat' in. Onder een eenzame boom zitten twee mensen. De man staat op, stelt zich in keurig Engels voor als Patrick en wijst ons de weg naar de vuilcontainer. Wanneer we terug komen wacht hij ons al weer op en vraagt of we even in zijn souvenierwinkeltje willen komen kijken. Tuurlijk willen we dat. Hij heeft cd's, waaronder 1 van zichzelf, veel instrumenten, sieraden van kokosnoot, haaientanden, vissenruggengraat en zo meer. In de winkel is ook Jennifer, ze eet net en vertelt ogenblikkelijk wat ze eet, waar het van gemaakt is en hoe het heet (katjoepo?). De kinderen omarmen onze benen en kijken ons met grote zwarte ogen belangstellend aan. Wanneer we uitgekeken zijn, biedt Patrick aan om het lokale spelletje (houten knikkers in een keurig houten doosje) de volgende keer uit te leggen want dat willen we misschien wel kopen? Dan kuiert hij op z'n gemakje mee om het politiebureau aan te wijzen, het winkeltje met levensmiddelen, het watertappunt en de capitaneria. We willen wel een fles drinkwater kopen maar hebben nog geen lokaal geld. 'Geen probleem' Patrick schiet het even voor en straks kunnen we het 'm terug betalen. Onze eerste indruk van de Kaap Verden is dan ook top! Wat een vriendelijke mensen en wat een heerlijke sfeer. Een muurtekening laat een man met ezel zien, de ezel zegt: 'no stress!' En inderdaad dat straalt dit hele dorpje uit. Uiteindelijk hebben we in twee dagen een stempel in ons paspoort, zijn we ingeklaard, liggen onze papieren bij de capitaneria, hebben we heerlijke verse broodjes en twee cannen water. We zijn geaclimatiseerd!'s Avonds eten we met z'n achten bij een Italiaan, voor pizza's is de keuken te klein maar hij kan wel lasagna en spaghetti maken. Het wordt een gezellige avond, de jongens voetballen met de plaatselijke jeugd en zijn erg in trek. Een stukje bij ons vandaag wordt muziek gedraaid en met z'n alles dansen de kinderen in het rond. 'Wel moeilijk, hoor mam' verzucht Bram als we weer aan boord zijn. 'Vooral, die ingewikkelde Afrikaanse snelle bewegingen'. Maar leuk was het wel!
De volgende middag gaan Coos en Marcel op telefoonkaartjacht, de motor krijgt een kleine beurt en dan gaan we anker op en motoren naar de volgende baai. Baia de Santa Maria. De wind is wat gedraaid en er staat aardig swell. Het ziet er hier compleet anders uit. Een prachtig wit strand, hotels en hotels in aanbouw en mensen op het strand. Er liggen ongeveer 10 boten voor anker, waaronder 'de Oosterschelde' uit Rotterdam. Een indrukwekkende driemaster die we al eerder in La Palma zagen liggen. We blijven aan boord, zwemmen in het enorm heldere warme water en gaan redelijk op tijd naar bed. Morgen (25 november) komen opa en oma aan! Hoera, we hebben er reuze zin in.

dinsdag 23 november 2010

aangekomen op Sal Kaap Verden

We zijn er. Om 10:40 uur (UTC) kwamen we aan in de baai bij Porto da Palmeira (zie link volg ons op de kaart)
Inmiddels liggen we achter het anker, zijn de zeilen opgedoekt en ligt de bijboot in het water. Zo dadelijk gaan we inklaren.
statistieken:
gevaren tijd 137,5 uur,
afstand: 751 myl (hemelsbreed)
gem snelheid: 5,46 knopen
De motor heeft 53 uur gedraaid, maar dat was ook deels om stroom op te wekken.
Nu eerst koffie en een beetje bijslapen.

Groetjes,
M

maandag 22 november 2010

onderweg naar Kaap Verden (5)

Hier een bericht van Bram
Gijs en ik zijn de afwas aan het doen, dat is wel leuk, het is bijna klaar. Daarna gaan we een spelletje spelen. Lekker met een kopje thee of koffie. Na het spelletje gaan we zenden met andere boten die hier ook varen. Daarna gaan we naar bed. Morgen zijn we aan om ongeveer 11.00, en dan kunnen we lekker spelen met Tico en Sil(Seamotions). Het was vandaag een leuke dag we hebben drie dolfijnvissen gevangen, nada gegeten en bij eentje zat de haak er zo diep in dat we 'm een beetje sterke drank hebben gegeven om hem te versuffen en toen hebben we het haakje afgeknipt en eruit gehaald. Er kwam een hele grote tweemaster voorbij en hij is in Nederland gebouwd, ze spraken Engels. sv.treshombres.com Het is een zeilend vrachtschip, echt cool! Zij gaan naar Bonaire.
Groetjes Bram

zondag 21 november 2010

onderweg naar Kaap Verden (4)

Weer een mooie dag op deze grote oceaan. Een groep dolfijnen zwemt gezellig met ons mee, een vliegende vis wordt door Bram van het dek afgeplukt en terug geworpen in zee. Er is weinig wind en de golven zijn laag en traag. Het zonnetje schijnt en wij vermaken ons met lezen, luisteren naar Harry Potter en koken en bakken. Alles gaat prima!
x P

zaterdag 20 november 2010

onderweg naar Kaap Verden (3)

Weer een prima dag gehad hier op de oceaan. We raken echt helemaal ingeslingerd. Vandaag hadden we een prima visdag. 1 bonito en 1 dolfijnvis. Ook hadden we een meters lange tonijn aan de lijn. Deze was zo sterk dat de metalen sluiting tussen aas en vislijn uit elkaar gebogen is. Helaas niet gevangen dus. Had trouwens er niet bij gepast in de koelkast.
We zijn over de helft. Dat hebben we vanmiddag bescheiden gevierd, gelijk met het (al) gepasseerd zijn van de Kreeftskeerkring.
Het weer is prima, gewoon ca 25 graden, wind schuin van achter ca 15 knopen.
De zee is soms vlak en soms rommelig. Op dit moment staat de motor bij om stroom te draaien. We consumeren toch nog te veel amps. Bovendien varen we naar het zuiden dus de zonnepanelen staan net niet lekker op de zon gericht.
Vandaag 2 andere boten gezien: een 38 meter lange zeilboot met de naam:P2 en 1 vrachtschip.
Iedereen houdt zich wel. Geen last van zeeziekte.
Grtn, Marcel

vrijdag 19 november 2010

onderweg naar Kaap Verden (2)

49 uur gevaren, nog 475 van de 755 myl te gaan.
Vanmorgen hebben we een dolfijnvis gevangen. Die gaat nu de pan in. Bram en Gijs werken aan school vnl rekenen. De zee is een beetje onrustig, veel verschillende golfbewegingen door elkaar. Het waait redelijk 15-20 knopen. Over een dag of 2 zal dat afnemen. Alles gaat hier ok. Vanmorgen heb ik het roer nog even gesmeerd, de as piepte soms enorm (heel irritant) We brengen de dag door met lezen, slapen, harry potter luisteren en eten. Niet onvermeld mogen blijven de heerlijke broodjes die Paula en Bram hebben gebakken! Echt heel luxe deze reis.
grt. M.

donderdag 18 november 2010

onderweg naar Kaap Verden (1)

Een heerlijke dag op de oceaan. Soms zeilen we, soms motorzeilen we.
De wind komt erg van achteren in en de zeilen klapperen dan nogal.
Heerlijke spaghetti gegeten, helaas zonder vis, we hebben nog niets gevangen.
Wel al 8 hoofddstukken Harry Potter (deel1) met elkaar beluisterd.
De Seamotions is ons vanacht voorbij gelopen en nu al buiten bereik van de VHF.
Straks spreken we elkaar met de ssb.
grt.
M.

woensdag 17 november 2010

Onderweg naar Kaap Verden

He he, het is zover.
We zijn onderweg naar de Kaapverdische Eilanden.
We denken er zo'n 7 dagen over te doen en zullen proberen regelmatig een positieupdate te doen (link volg ons op de kaart)
tot zover dit korte berichtje, wij gaan nu pannekoeken bakken Yeah!

grt.
M

dinsdag 16 november 2010

Boodschappen en...

Net als alle andere boten gaan wij nu dus echt INSLAAN! Met de lijsten in de hand, twee geoefende 'halers' en pa en moe die opdrachten geven belandden we na een uurtje of wat met twee volle karren bij de kassa. We kunnen de komende maanden weer allerlei lekkernijen maken en zijn ook weer volop voorzien van douche-spul, scheermesjes, wc-papier, etc. Via een strategische route met zo min mogelijk stoepje-op stoepje-af komen we met de karren bij de boot aan. Tja, nu volgt actie nr. 2. waar laten we dit alles? Alle jongens gaan naar de kapper en ik haal de kasten leeg en berg het meeste op. 's Middags halen we nog het één en ander en voldaan zitten we 's avonds bij de lokale Chinees. Nog één lading met meel, water en (fris)drank en wij zijn klaar. We bedenken welke klussen nog gedaan moeten worden. De lieren moeten nog 'even' schoongemaakt worden, de ramen gelapt en de kleding gewassen en uitgezocht, verder van alles opruimen en schoonmaken, genoeg te doen dus. 's Avonds terwijl ik m'n tanden poets en Marcel al op bed ligt, zie ik uit m'n ooghoek een beweging. Wat was dat... ? Een beestje?! Met ware moed en doodsverachting vang ik het beest. Marcel slaapt nog niet en samen bekijken we m'n vangst. Zou het, nee toch of toch... En ja hoor. We hebben ze, ongenode kleine snel voortplantende Kakkerlakken! es ha ie tee! En daar gaat onze planning, i.p.v. nog een keertje boodschappen doen, wat klusjes en lekker genieten, halen we alle boodschappen weer te voorschijn. Alle etiketten week ik van de potten, alle kasten worden leeggehaald, schoongemaakt en bespoten. Daarna volgt de badkamer, de slaapkamers, de bakskisten, kortom alles maar dan ook alles wordt grondig leeggehaald, schoongemaakt en ingespoten. Ook zetten we de kakkerlakhotels neer. Mooie benaming voor lok- en vangdozen, die gelukkig prima werken. We zijn blij dat we deze in grote getale bij ons hebben. In de dagen die volgen zijn we alleen maar bezig met de boot binnenste buiten te keren en overal te spuiten, mevrouw Helderder is er niets bij. In de namiddag komen we even lekker bij tijdens de borrel bij de Seamotions. Het is erg gezellig en we luisteren o.a. naar de verhalen over 'de crew' die sommige boten komen versterken tijdens de oversteek. Naast de extra handen en gezelligheid, zijn er toch ook wat zorgen. Geannuleerde vluchten waardoor het erg spannend wordt of de planning gehaald wordt, bemanning die er op het laatste moment toch maar van af ziet, vreemde bemanning aan boord die al dan niet hard werken... Wij hebben en willen geen bemanning, daar is de boot ook niet groot genoeg voor, toch rijst er dan een klein plannetje. Zullen we onze snelle, zeer zeewaardige en vooral kleine vriendjes in gevangenschap opleiden tot volwaardige bemanning? We hebben er al een stuk of 10, dus... Na enig nadenken verwerpen we dit plan. Nee, we doen het toch maar niet. We verklaren de kakkerlakken de oorlog en ook al zijn ze nu nog met meer... over een dag of wat zijn wij weer in de meerderheid. We besluiten er hier nog één dagje aan vast te plakken. Morgen doen we de resterende boodschappen en klusjes. Woensdag vertrekken we met een haast klinisch schone boot naar de Kaap Verdische eilanden.
Tot zover, groetjes van ons allen!




vrijdag 12 november 2010

La Gomera


De eerste dag bekijken we het dorpje, zoeken de 'grote' supermarkt waar we onze grote boodschappen zullen inslaan en wandelen in de buurt rond. Het is super relaxed. in de haven liggen boten die dezelfde plannen hebben en iedereen is rustig aan het voorbereiden. Leuk! De supermarkt voldoet aan de verwachting en eenmaal weer aan boord gaan we met de lijstjes aan de slag. Tja, hoeveel rijst, macaroni, crackers, koekjes, chips, meel, saus, puree, jam, water, etc. zullen we nodig hebben tot het einde van het jaar... De dagen vullen zich met denkwerk, vissen, wandelen, wat klusjes en Marcel duikt voor de eerste keer met z'n eigen duikflesje om een gevallen ringetje van de buitenboordmotor op te duiken. Het lukt! Op vrijdag huren we een autootje om het eiland te bezichtigen. Samen met de Seamotions gaan we op ontdekking. Het eiland is prachtig, erg groen en na elke bocht zouden we wel een foto

willen maken van de adembenemende vergezichten. We maken een mooie wandeling door oeroude bossen, met mosbegroeide bomen. Regelmatig komen we langs stroompjes/beekjes en onze Hollandse dijkenbouwers kunnen zich niet inhouden.
Van grote en kleine stammetjes worden hele dijken en dammen gebouwd, de jongens gaan helemaal los. We lunchen heerlijk in een gezellig restaurantje met wederom prachtig uitzicht. Na het eten rennen de jongens vooruit, ze kennen nu de weg en zijn al weer druk aan het bouwen als wij ook aankomen. Dan rijden we slinger-de-slang omhoog en omlaag. Rond 17.00 zijn we weer bij de boot, op tijd voor de lampionnenoptocht ter ere van St. Martin (Sint Maarten). De jongens hebben mooie lampionnen geknutseld en het lijkt ons leuk om een lokaal feest mee te vieren. Haha, mooi niet. Het is de Duitse enclave die hier op La Gomera woont en vastbesloten is om het 'Duitse' Sint Maarten ook hier een traditie te laten worden. De organiserende moeder-overste is helemaal opgetogen, in plaats van de 6 gezinnen van vorig jaar heeft ze nu al 60 inschrijvingen. Het werkt dus! Onze 'grote' jongens staan een beetje te schutteren met hun lampionnetjes maar leuk is het wel. Wanneer het donker genoeg is, start de optocht ('n rondje in het park) en wie lopen er voorop? Juist, 4 Hollandse knapen stappen stevig door met hun lampion in de hand. Na een half rondje hebben zij het wel weer gezien en we besluiten rechtsaf te slaan, het park uit en weer richting de boot. Niet erg Spaans dus maar we er veel lol om gehad.

La Palma - La Gomera

De wekker doet het niet! Gelukkig heeft Marcel een ingebouwd klokje en om 05.15 uur schiet hij wakker. Half zes varen we in het pikkedonker uit. Er is weinig wind, een lange trage deining en
we motoren op ons gemakje richting La Gomera.
Nog voor zonsopgang werpt Marcel z'n nieuwe hengel met superaas uit. Misschien eten we wel tonijn of dorade bij de lunch. Het aas doet z'n werk en vlak na het ontbijt hebben we beet. et is een joekel van een vis, wanneer we 'm bijna binnen hebben springt de vis meters omhoog en werkt zich op deze manier los. Jammer maar helaas. De jongens werken aan school, de zon schijnt en weer hebben we beet! Toch werkt ook deze vis zich los en hebben wij het nakijken. Dat wordt gewoon een boterham met pasta. Dan worden we verrast door een grote groep dolfijnen, een heerlijke onderbreking van het schoolwerk. Het is een grote groep en ze zwemmen en dartelen om ons heen, het is en blijft geweldig, we worden er zo blij van allemaal. Wanneer de dolfijnen weg zwemmen en de jongens net weer over de werkbladen gebogen zitten, komt de tweede school dolfijnen. Het zijn grotere met vlekken. De aller knapste dolfijn springt hoog uit het water draait drie keer om z'n as en plonst sierlijk in het water terug. We genieten. Na nog een derde traktatie is de koek op en zeilen we heerlijk verder. Rond vieren komen we de haven binnen met hoop in ons hart op een plaatsje. Dat is hier namelijk helemaal niet vanzelfsprekend en ondanks de etterlijke telefoontjes van Marcel met 'Gabriella' zijn we er niet helemaal gerust op. Gelukkig kunnen we aan een andere boot aan de wachtsteiger, ook wordt ons beloofd dat zodra er een box vrij komt, wij daar mogen liggen. En aldus geschiedde, ten tijde van dit mailtje liggen we heerlijk rustig in een box. La Gomera doet gelijk goed aan, de sfeer in de haven is plezierig, het dorpje ook en het lijkt ons helemaal geen straf hier een aantal dagen te verblijven.


zondag 7 november 2010

La Palma 3



Zaterdag 6 november
Wanneer we wakker worden vertelt Bram meteen dat hij oorpijn heeft. Oh nee, niet vandaag! Vandaag gaan we duiken!!! We hopen er maar het beste van, pakken de zwemspullen, Bram krijgt een asperientje en dan rijden naar de andere kant van het eiland. Eerst gaan we naar opa en oma. We vinden het appartement en drinken heerlijk koffie. We vieren onze verjaardagen en worden schromelijk verwend. Bram en Gijs krijgen een prachtige camera, Marcel 10 meter kabel en ik een eigen mp-4 speler. Hoera, nu mag Anouk heel hard en heel vaak!! Ook de reserve motoronderdelen, het Suske en Wiske en Donald Duckboek, Hollandse kaas en deel 2 van Tommy Pondsteen worden juichend begroet. We kletsen lekker bij met opa en oma en rijden met z'n allen naar de duikschool. Marcel en de jongens gaan duiken, ik heb nog steeds last van mijn oor en sla over. Ze krijgen instructie, passen de (veel te grote) duikpakken en rijden naar het strand. Onder toeziend oog van opa en oma gaan Marcel en Gijs het eerst het water in. Gijs waggelt met het grote pak, fles en duikbril als een soort pinguïn naar de branding. Hij ziet er geweldig uit! Marcel gaat samen met Nanneke duiken en Joost neemt Gijs onder zijn hoede. Na 15 minuten duiken krijgt Gijs het echt te koud. Hij weet dit keurig in duikgebarentaal te vertellen en ook dat hij naar boven wil. Daarna is Bram aan de beurt. Terwijl Gijs nog in geuren en kleuren vertelt hoe mooi het is en welke vissen er zwemmen, komt Bram al weer boven. Wat een pech, hij kan niet klaren. Al na een halve meter onder water doet zijn oor enorm pijn. Het was te verwachten, maar toch. Teleurgesteld en zonder een vis gezien te hebben waggelt ook hij het strand weer op. Het is duidelijk, we moeten nog een keertje. Na 51 minuten komen dan ook 'eindelijk' Marcel en Nanneke boven water. Helemaal enthousiast! Barracuda's, een vlinderrog, de tentakels van een hele grote inktvis, papagaaivisjes en nog veel meer moois hebben ze gezien. Iedereen komt lekker bij met een drankje op 't terrasje. Dan rijden we met een korte stop bij opa en oma's appartement bootwaarts. Bij de supermercado doen we nog wat boodschappen, we eten wat en 's avonds drinken we nog een glaasje bij de Seamotions. Het was een reuze leuke dag.
Zondag 7 november
Het oor van Bram doet (bijna) geen pijn meer en om de schade een beetje in te halen gaan 'de mannen' snorkelen in een baaitje hier niet ver vandaan. Volgens Joost en Nanneke van de duikschool is er daar heel veel te zien onder water. In wetsuit en gewapend met flippers, snorkels en brillen gaan de 2 papa's en 4 kinderen met de bijboot op pad. Moeders blijven thuis en doen.... (zielig he?). Na ruim 2 uur komen de heren opgetogen, koud, nat en vol verhalen 'thuis'. Na een warme douche, lekkere kop soep en een filmpje is iedereen weer warm. 's Middags komen opa en oma op bezoek. We kletsen gezellig, eten heerlijk pizza en gaan met een hele volle buik vroeg naar bed. Het was een échte zondag.

Maandag 8 november
Deze dag staat geheel in het teken van opruimen, voorbereiden en zo meer. Opa en oma komen afscheid nemen want dinsdag rond 05.00 uur zullen we losgooien en naar La Gomera varen. De volgende berichten komen dus van dit (voor ons) laatste Canarische eiland.






zaterdag 6 november 2010

La Palma 2

Mensen, wat een feestje hier. Het eiland is ontzettend mooi, groen en lieflijk. Op donderdag rijden we met de bemanning van de Seamotions met 2 gehuurde auto's een enorm eind om een wandeling te gaan maken door een mooi stuk natuur met tunnels en ik weet al niet meer. Gewapend met proviand, zakmessen, warme truien en zaklampen rijden we hoger en hoger. De asfaltweg houdt op te bestaan. Over een zanderig paadje rijden we verder en verder. Bocht in, bocht uit. Er komen gaten en kuilen in de weg, de weg wordt ook wat modderig. We laten ons niet uit het veld slaan en rijden verder. Er zijn plassen, haarspeldbochten, soms even een beetje slippen, soms zitten we een beetje vast in een kuil. Maar dóór zullen we gaan. Dan beginnen zich enkele zweetdruppeltjes te vormen op de voorhoofden. Handen worden nog iets vaster om het stuur geklemd. Ahum... is dit nog verantwoord? Na nog een drietal bochten komt het verlossende antwoord van een taxi-bus-4-wheel-drive. No! De weg wordt alleen maar erger en met onze kleine auto's met weinig profiel op de banden is het niet te doen. We keren om en gaan voor plan B. Uiteindelijk rijden we via de gewone weg naar een vertrekpunt en daar maken we een makkelijke, mooie en gezellige wandeling hoger en hoger tot we de top (uitkijk)punt bereiken. Op de trap lunchen we. De jongens vermaken zich uitstekend, leggen de afstand bij twee keer af en nemen elke keer een klauterstuk i.p.v. de weg. Ook zien we spectaculaire afdalingen van deze bergbeklimmers in spe. De zwemspullen liggen al klaar en we rijden door naar Club Nautico de La Palma waar een heerlijk zout zwembad ligt te wachten. Met ons havenpasje kunnen we zo naar binnen lopen en binnen de kortste keren liggen we op een ligbedje of in het zwembad. Heerlijk om het luie zweet eraf te zwemmen en bij te komen. We eten aan boord en gaan veel te laat slapen.
Vrijdag 5 november
Vroeg uit de veren. Douchen, spullen pakken, brood halen en op pad. Om vijf voor negen rijden we het vliegveld op. Na een korte wandeling kunnen we opa Henk en oma Jolanda in de armen sluiten. Wat leuk! We kletsen even kort bij en dan gaan wij op pad voor alweer een wandeling en opa en oma rijden richting appartement. We spreken af voor morgen.
We rijden helemaal naar het zuidelijke puntje van La Palma. We parkeren de auto op het parkeerterrein van de vulkaan en bekijken in het bezoekerscentrum een korte film over de meest recente uitbarsting van 1971. Dan wandelen we in het zonnetje en met een gigantische wind om de oren over de rand van de krater. Mooi en indrukwekkend. We kunnen daar nog een wandeling van een uur of wat maken naar beneden maar besluiten dit niet te doen. Het is erg warm (31 graden) en wat lopen in het koele bos, spreekt ons meer aan. We rijden naar (zoek ik nog even op) en maken daar een officieuze wandeling die lang maar prachtig is. De hagedisjes/dissen schieten voor onze voeten weg, we banen ons een weg door reuze-varens en komen uiteindelijk via het geijkte pad weer bij de auto. Dan lokt het zwembad weer en in de laatste zonnestraaltjes die nog net over de bergtop heen komen, koelen we heerlijk af en zijn weer schoon. 's Avonds eten we met de bemanning van de Seamotions heerlijk bij Club Nautico. De omgeving is prachtig, het eten is lekker, het gezelschap is goed. Kortom een prima afsluiting van een heerlijke dag.


dinsdag 2 november 2010

La Palma

Keurig op tijd vertrekken we uit Puerto San Juan en varen de donkere oceaan op. Het is droog, de wind waait uit de goede hoek ongeveer windkracht 2. We varen het eerste stukje op de motor maar kunnen dan al snel de zeilen hijsen. We varen aan de wind, liggen op één oor en wat gaat het hard. Langzaam wordt het lichter en komen we in de acceleratie zone, in deze zone trekt de wind al gauw aan met 10 tot 15 knopen extra. We reven het grootzeil en zo samen met de klein fok zeilt het prima. Wanneer de wind nog meer aantrekt zetten we ook het tweede rif en zonder aan snelheid in te boeten varen we La Palma tegemoet. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw... en wij luisteren naar deel 2 van Koning van Katoren van Jan Terlouw. De golven zijn hoog, traag en rollen schuin van achter binnen. Keurig tilt de boot haar kontje telkens weer op en glijden de golven onder ons door. We gaan giga hard en genieten. We varen de acceleratie zone weer uit en halen er weer een rif uit, nog geen half uur later zetten we het rif er weer bij vanwege een bui. Zo gaat het de hele dag. Dít is zeilen, alert zijn, trimmen, goed de wolken en de wind in de gaten houden, we zijn er maar druk mee. Veel eerder dan verwacht komt La Palma in zicht. De Seamotions die ook naar La Palma vaart en later vertrokken is, haalt ons (nipt) in en we kunnen elkaar fotograferen en filmen, erg leuk!

Dan varen we de nette haven van La Palma, Santa Cruz binnen. Lekker om weer in een haven te zijn. Het havenpersoneel is erg vriendelijk en voorkomend. We krijgen binnen de kortst keren het pasje om te douchen en de wifi-code. Wel liggen we erg te schudden en te trekken aan de lijnen. Er is een enorme swell in de haven en we liggen al gauw ruim aan lange lijnen met grote trekveren om de schokken wat op te vangen. 'Wij' doen me denken aan de machine die de laatjes van een kast bij Ikea uittest, door ze constant open en dicht te doen. Op die manier testen wij blijkbaar de sterkte van onze lijnen :).
De haven en het stadje zijn erg leuk en niet zo toeristisch. De eerste dagen rommelen we wat, en komen een beetje bij van de afgelopen dagen, heerlijk! Het is grauw, het regent en de wind en deining die voorspeld zijn komen ook! Het is windkracht 5/6 met grote golven van 4 meter en dat voelen we in de haven ook. Weer om lekker te uttelen. Morgen gaan we Santa Cruz echt bekijken, een autootje huren en een duikafspraak maken. We hebben erg veel zin om dit eiland te bekijken en verheugen ons op het bezoek uit Nederland.