Terug uit de Jungle

Hallo hallo, We zijn weer terug uit de jungle. En wat hebben we genoten bij meneer Mandje in Menimi. We vertrokken uit Domburg met 17 man/vrouw/kind in een gehuurde bus naar Atjoni. Na een rit van exact 3 uur (getimed tot op de minuut) kwamen we enigszins door elkaar geschut aan. Aan de waterkant lagen tientallen korjalen (korjaals?) met de punt naar voren naast elkaar. Ongelooflijk hoeveel en wat er in die smalle bootjes past.

Heel veel mensen, koelkasten, matrassen, fruit, groente, en kratten frisdrank en/of Parbobier. Na enige tijd maakte meneer Mandje zijn opwachting en konden we instappen. Met hoge snelheid voeren we over de bruine Surinamerivier omzoomd door groen, groen en nog eens groen. Hier en daar zagen we een dorpje langs de oever waar vrouwen en kinderen in en rond het water druk bezig waren. Vrouwen bezig met de was, de afwas of het wassen van zichzelf, kinderen die pannen schoon schrobden, zich wasten of lekker speelden in het water. Het is werkelijk een andere wereld, maar zo mooi! Na een dik uur varen kwamen we aan bij een prachtig stukje regenwoud. In de rivier grote stenen, stroomversnellingen en op het land kleine, enigszins primitieve hutjes en veel natuurschoon. Nadat de bagage uitgeladen was, werden de hutten getoond en verdeeld. 4 kinderen per hut (tot grote vreugde van de kids) en de ouders per twee samen. In de hutten stonden bedden met klamboe's, een tafeltje en één of twee stoelen. Daarnaast beschikten we over een grote keukenruimte met een lange tafel met stoelen en banken, een winkeltje anex muziekruimte, twee douches met (koud) regenwater en 4 wc's. In combinatie met zoveel natuur een perfecte plek om het binnenland van Suriname te verkennen. Eén van de mevrouwen Mandje? zorgt voor het eten (rijst met kip) en drinken terwijl meneer Mandje de expedities en rondleidingen verzorgt. Ook de kinderen helpen in dit familiebedrijf behoorlijk mee. We vermaken ons de hele namiddag met zwemmen in de rivier, het lezen van boekjes, kletsen, etc. Na een hele gezellige avond lagen we vermoeid maar zeer tevreden in onze krappe ietwat stinkende 'mandjes'. De volgende ochtend na het ontbijt gaan we met Mandje mee het bos in. Ook zijn kinderen gaan gezellig mee en zo wandelen we over het terrein. Bram en Gijs schommelen op een giga boomschommel, klimmen in bomen en slingeren als een echte tarzan aan de lianen. We leren een telefoonboom te herkennen en te gebruiken (met een stok heel hard op de stam net boven de grond slaan), zien prachtige vlinders en horen verschillende vogels. Ook laat Mandje zien op welke manier de bomen, bladeren, takken, etc. gebruikt worden, bijvoorbeeld als dakbedekking. De middag hebben we voor onszelf en na zo'n wandeling lokt de verkoeling van de rivier natuurlijk behoorlijk. We zwemmen, kletsen..... heerlijk. Na het avondeten (rijst met kip) gaan we in de korjaal op zoek naar kaaimannen. Het mist behoorlijk op de rivier (het sneeuwt, volgens Mandje) en helaas kunnen we niet zo ver, wel zien we 2x de oplichtende ogen van deze beesten. Ook varen we een kreek in en wanneer de motor uit gaat zijn we even echt één met de natuur. in de bomen horen we apen springen en slingeren, er plonst hier en daar wat in het water, er ritselt iets langs de oever. Heel stil en indrukwekkend is het. Dan gaan we op 'huis' aan en brengen de avond met de nodige Parbobiertjes gezellig door. 's Ochtends, na de eerste zwemsessies in de rivier, gaan we in de korjaal om de omringende dorpen te bezoeken. Weer zien we de vrouwen en kinderen druk bezig bij de rivier, wat is dat bijzonder. In het eerste dorp zien we de medische post, de kerk waar net een dienst bezig is, de hutjes, een winkeltje en het vliegveld(strookje). De mensen zijn erg vriendelijk maar durven niet zo goed Nederlands te spreken. Op een paar 'durfals' na dan, die best op de foto willen en even willen kletsen. Leuk! In het tweede dorp zien we hoe vruchtbaar Suriname is. Papaya, kokosnoten, bananen, kouseband, avocado, okra, bosboontjes, pinda's broodvruchten, de bomen en struiken hangen vol. In het derde dorpje komen we bij de school. Ik kan het niet laten, doe vlug m'n sandalen uit (het is zondag en er is net geveegd) en wandel even in zo'n klaslokaal rond. Er staan schots en scheef 20 tafeltjes met stoelen. Er staat 1 (lege) kast en er is een schoolbord aan de muur bevestigd. Daarnaast hangen een aantal papiertjes met daarop met viltstift wat 'tips' geschreven. 'Een uur heeft 60 minuten, de korte klanken zijn a, e, o, i en u'. En dat was het dan!!!! Ik moet zeggen dat het best veel indruk op me heeft gemaakt, en dan vooral hetgeen er níet was. We sluiten de ochtend af met een verfrissende duik in een kleine waterval. Harstikke leuk op een bijzonder idyllisch plekje. Na de lunch (rijst met kip) gaan diegene die dat willen nog een wandeling in het bos maken. Met z'n vieren gaan we fluisterend, sluipend en fotograferend door het bos. Marcel gaat wat buiten het pad en wij (de dames) lopen heel langzaam en stil verder. We horen vogels, zien torretjes, supergrote vlinders en schieten prachtige plaatjes. Veel later dan gepland komen we weer op het terrein van Mandje, daar worden we bijna onder de voet gelopen door Erwin, die naar ons op zoek is. Wat blijkt nu... terwijl wij rustig via het pad verder wandelden, was Marcel het spoor letterlijk bijster geraakt. Maar een paar meter van het pad af is de jungle zo ondoordringbaar dat de weg niet terug te vinden is. Ruim een uur heeft Marcel erover gedaan om de bewoonde wereld terug te vinden en toen bleek dat wij ook nog niet terug waren, sloeg de angst hem om het hart. Stel, dat ook de dames het pad af zijn gegaan, waar zijn die dan? Gelukkig bleek al gauw dat wij niet vermist werden en kwam het allemaal dan toch nog goed. Die middag bewerken we zelf geplukte kalebassen en 's avonds dansen en zingen we met Mandje en zijn kinderen. We leren een Surinaamslied. slaan de maat met sambaballen en zingen en bewegen met elkaar op 'hoofd, schouders, knie en teen'. De kinderen vermaken zich daarna nog met een soort 'disco' en wanneer het licht om 23.30 uur letterlijk uit gaat, ligt één ieder heerlijk in z'n hutje. De laatste ochtend breekt aan. We ontbijten (brood met gebakken sardientjes) en maken daarna de kalebas af, zwemmen nog even een laatste keer, gaan nog één keer met een band de stroomversnelling af en dan hup, de korjaal in op weg naar Atjoni. Het was ongelooflijk mooi, gezellig en bijzonder maar ook weer fijn om op de boot te zijn, die gelukkig nog prima achter z'n anker op ons lag te wachten. Liefs van ons allemaal ps. meer foto's volgen als we een betere internetverbinding vinden.